ජාතිවාදයට තිත

පෙරවදන_මෙරට ඉතිහාසය සහ ද්‍රවිඩ ජාතිවාදයේ උපත පිළිබඳ මැනවින් අධ්‍යයනය කළ විද්වතුන් දුලබ ය. එහෙයින් ඒ දැනුම සමාජගතවී නොමැත. විශේෂයෙන් ද්‍රවිඩ ජාතිවාදය ගැන සමාජයේ ඇත්තේ ඉතා පටු දැනුමෙකි. කලක් තිස්සේ බෙදුම්වාදයට ත්‍රස්තවාදයට ආවඩන උගතුන් මෙන් ම ද්‍රවිඩ ජාතිවාදය සිය දේශපාලන කටගැස්ම කරගත් දේශපාලකයින් මෙම මතවාද මවා පෝෂණය කරතිබේ. ත්‍රස්තවාදය මෙරටින් තුරන් කෙරෙන මේ යුගයේ ඒ පිළිබඳ නිවැරදි දැනුම සමාජගත කළ යුතු ය. එවිට සිංහල දෙමළ හෝ මුස්ලිම් ජාතිවාදයට මෙරට මුඩු බිමක් වනු ඇත. මේ ලිපිය ඊට මුලපිරීමෙකි.

දෙමළ ජාතිවාදයෙන් උපන් ත්‍රස්තවාදය

ශ්‍රී ලංකාවෙන් ඇරඹී ලොව පුරාම ව්‍යාප්ත වු බිහිසුනු ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාදාමයක් වන එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ මුල බීජය වනුයේ ඉංග්‍රීසි අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් සිංහල ජාතිය මරර්දනය කිරීම සඳහා ඇති කරනු ලැබු දෙමළ ජන විඤ්ඤානයයි. පසුව එය සුළු ජාතික විඤ්ඤානය දක්වා ද දෙමළ ජාතිවාදය දක්වා ද වරර්ධනය විය. වාමාංශික හා ලිබරල්වාදී දේශපාලකයන් ස්වකීය සමාජ සාධාරණ ආකල්පය හුවා දැක්වීම සඳහා මෙම සුළු ජාතික විඤ්ඤානය යෙදා ගත් බව පෙනෙයි. එම වැඩපිළිවෙළ ද දෙමළ ජාතික විඤ්ඤානය හා දෙමළ ජාතිවාදය පෝෂණය වීමට හේතු විය. 1931 දී රාජ්‍ය මංත්‍රණ සභාවට පත්කර ගැනීමට එතෙක් ක්‍රියාත්මක වු ජාතිවාදී නියෝජනය අතහැර ස්වරර්ජන ඡන්ද ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක කිරීමට යෙදු අවස්ථාවෙහි පොන්නම්බලම් රාමනාදන්, හා පොන්නම්බලම් අරුනාචලම් යන දෙසොහොයුරෝ මෙම දෙමළ විඤ්ඤානය මත පිහිටා සරර්වජන ඡන්ද ක්‍රමයට එරෙහි වුහ. පසු කාලයේ එස්. ජේ. වී. චෙල්වනායගම් වැනි දේශපාලනකයන් පනහට පනහේ ඉල්ලීම් මෙන්ම ෆෙඩරල් මුවාවෙන් ක්‍රියාත්මක කළ දෙමළ රාජ්‍ය පක්ෂයද දෙමළ ජාතික විඤ්ඤානය හරහා දෙමළ ජාතිවාදය බිහිවීමට හේතුවිය.

දෙමළ ඊළාම් සංකල්පය බිහිවුයේ ද මෙම පදනම මතයි. අමිරර්තලිංගම්, නීලම් තිරුචෙල්වම්, සෞම්‍යමුරර්ති තොණ්ඩමන් වැනි දෙමළ දේශපාලකයන් විසින් මෙම දෙමළ ජාතිවාදය පෝෂණය කොට වරර්ධනය කරන ලදී. ලොව පුරා විසිරී සිටින මිලියන 100 කට ආසන්න දෙමළ ජනයාට වෙනම රටක් හෝ වෙනම රාජ්‍යයක් ලොව කොතැනකවත් නොමැති කමේ අඩුව පිරිමසා ගැනීමේ අරමුණ ද ඉහත දැක්වු දෙමළ දේශපාලකයන් තුළ ක්‍රියාත්මක වී ඇත. ලොව වැඩි පුරම එක් ප්‍රදේශයක දෙමළ ජනයා වාසය කරනුයේ තමිල්නාඩුවෙහිය. ශ්‍රී ලංකාව මෙන් පස් ගුණයක් විශාල වන එහි වෙනම දෙමළ රාජ්‍යයක් බිහි වීමට ඉන්දියානු මධ්‍යම ආණ්ඩුව කිසිසේත්ම ඉඩ නොදෙයි. ඒ බව වටහා ගත් දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලකයන් ශ්‍රී ලංකාවෙහි උතුර හා නැගෙනහිර පළමු කොට දෙමළ රාජ්‍යයක් පිහිටුවා අනතුරුව මුළු ශ්‍රී ලංකාවම ද ඉන්පසු තමිල්නාඩුවද ඊට ඈඳෑගැනීමේ ක්‍රමෝපායන් යෙදීමේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි (එල්.ටී.ටී.ඊ.) සංවිධානය බිහි වු බව පෙනෙයි.

1976 දී යාපනයෙහි හිටපු නගරාධිපති දුරෙයි අප්පා මරා දැමීමත් සමගම දෙමළ ජාතික දේශපාලනය ත්‍රස්තවාදයකට පෙරළුණි. එම වැඩපිළිවෙළ මුල දී ක්‍රියාත්මක වු උමා මහේෂ්වරන්, සභාරත්නම්, කුටිටිමනි, කිටිටු වැනි නායකයන් ඝාතනය කිරීමෙන් අනතුරුව එල්ටීටීඊ ත්‍රස්තවාදී සංවිධානය පිරබාහරන් නම් වු ත්‍රස්තවාදියාගේ නායකත්වයෙන් මතුවී ආවේය. ඔහු මුල දී මත් ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවෙකි. එයින් මුදල් උපයා ගත් මෙම ත්‍රස්තවාදියා ඇමෙරිකාවට ගොස් (බින්ලාඩන් මෙන්) ගරිල්ලා සටන් ක්‍රම හදාරා ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණ දෙමළ ත්‍රස්තවාදි වැඩපිළිවෙළේ නායකත්වය අත්පත්කර ගත්තේය.

දෙමළ ත්‍රස්තවාදීන් අවි ආයුධ සන්නද්ධව ක්‍රියාත්මක වු අතර එම වැඩපිළිවෙළේම දේශපාලන මුහුණුවර ටී.එන්.ඒ. නමින් ක්‍රියාත්මක විය. ඔවුහු ශ්‍රී ලංකා පාරර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරුන් ලෙස ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාදාමයට අදාළව වෙනත් දේශපාලනමය සහයෝග ලබාදී ඇත. එල්ටීටීඊ ත්‍රස්තවාදයේ ජාත්‍යන්තර පැතිකඩ වනුයේ ටී. ආරර්. ඕ. සංවිධානයයි. අවි ආයුධ මිල දී ගැනීම ඇතුළු ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන්ට මුදල් උපයා දීම එහි ප්‍රධානම කාරර්යය වී ඇත. "ටැමිල් නෙටි" වෙබ් අඩවිය එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රචාරක ජාලයයි. මෙම දෙමළ ත්‍රස්තවාදී එල්ටීටීඊ සංවිධානය ශ්‍රී ලංකාව තුළ මෙන්ම ජාත්‍යන්තරවද විවිධ මුහුණු වරින් ක්‍රියාත්මක වී ඇත.

කිසියම් රටක මෙවැනි ත්‍රස්තවාදී කණ්ඩායමක් බිහි වු විට එරට රාජ්‍ය තන්ත්‍රය විසින් කළ යුතු වනුයේ ඔවුන් මරර්දනය කරලීමයි. රජයකට ආයුධ සන්නද්ධ ආරක්ෂක සේනා සිටිනුයේ බාහිර සතුරන් මෙන්ම තම රට තුළින්ම බිහිවෙන සතුරු බලවේග මරර්දනය කරලීමටයි. එහෙත් ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය ත්න්ත්‍රය මගින් එය නිසියාකාරව ක්‍රියාත්මක වි නොමැත. 1977:94 එක්සත් ජාතික පාක්ෂික රාජ්‍ය තන්ත්‍රය ත්‍රස්තවාදයට එරෙහිව යැයි කියමින් වට මේස කතා සරර්ව පාක්ෂික සමුළු හා තිම්පු සාකච්ඡා වැනි ජාත්‍යන්තර සමුළුද පැවැත්වු නමුදු ඒවා පැවැත්වෙන අතර දෙමළ ත්‍රස්තවාදීන් තම යුද ශක්තිය වැඩි කර ගත් බව පෙනෙයි. 1987 දී ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමෙන් පසුව ක්‍රියාත්මක කළ පළාත් සභා ක්‍රමය ද උතුර හා නැගෙනහිර නැති ප්‍රශ්නයකට (ජනවරර්ග අරගලයට) විසඳුම් වශයෙන් ක්‍රියාත්මක කළ නමුත් එයින් ද පළක් නොවිණි. එම පළාත් සභා ක්‍රමය ද උතුර හා නැගෙනහිර මහ ඇමැති ධුරයට පත් වරර්ධරාජා පෙරුමාල් ඊළාම් රාජ්‍යයක් ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට පදනමක් කර ගත් බැවින් ජනාධිපති ජේ. ආරර්. ජයවරර්ධන විසින් එම පළාත් සභාව විසුරුවා හරින ලදී.

මෙම අසාරර්ථක විසඳුම් ක්‍රියාත්මක වෙද්දී දෙමළ ත්‍රස්තවාදීන් උතුර හා නැගෙනහිර සිංහල හා මුස්ලිම් ගම්මානවලට වැදී දස දහස් ගණන් අහිංසක ජනතාව මරා දැමු අතර නිසි දේශපාලන නායකත්වයක් හා ත්‍රස්තවාදයට එරෙහිව පැහැදිලි අණක් ක්‍රියාත්මක නොවීම නිසා පුනරීන්, මුලතිව් වැනි කඳවුරු පිටින්ම ද ආරක්ෂක හමුදාව ත්‍රස්තවාදීන්ට බිලිවිය. වඩමාරච්චි සටනින් අවසන් කර ලීමට තිබු ත්‍රස්තවාදය එසේ නොවී වරර්ධනය වුයේ ජාත්‍යන්තර බලපෑම්වලට වඩා අපේ රටේ පාලකයන්ගේ වරදින් බව කිවයුතුය. 1973 සිට පාසල් තුළින් ඉතිහාසය නොදත් පුරවැසි පිරිසක් බිහිවීම හා දේශපාලකයන්ට හා උගතුන්ට ද ජාතික දේශපාලන මතවාදක් නොතිබීම ද දෙමළ ජාතිවාදයට උපකාර කළ බටහිර රටවල අදහස්වලට පාලකයන් අනුගත වීම ද වසර 30 ක් තරම් කාලයක් තිස්සේ ත්‍රස්තවාදය මරර්දනය නොවී වරර්ධනය වීමට හේතුවිය.

ජනවාරර්ගික අරර්බුදයක් හෝ සමාජ අසාධාරණයක් නොව දෙමළ ජාතිවාදය මත පදනම් වු වෙනම දෙමළ රාජ්‍යයක් බිහිකර ගැනීමෙ අරමුණින් ක්‍රියාත්මක වු ත්‍රස්තවාදයට විසඳුම වුයේ අවි බලයෙන් ඔවුන් මරර්දනය කිරීමයි. එසේ නොකළ මොහොතක් පාසා දෙමළ ජනයා ද එම ත්‍රස්තවාදයට ඈඳා ගනිමින් හෝ ඔවුන් බිය ගන්වා හෝ එම ත්‍රස්තවාදය ක්‍රියාත්මක වී ඇත. "ඉවසන දනා රුපු යුදයට ජය කොඩිය" යන කියමන අරර්ථවත් කළ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා බලයට පැමිණීමත් එතුමා දේශීය වු ජාතික මතවාදයක් මත පිහිටා ක්‍රියා කිරීමත් බටහිර රටවල බහට නොනැමීමත් නිසා ලොව පුරා දැවැන්ත ප්‍රතිරුපයක් ගොඩ නගා ගෙන තිබුණු එල්ටීටීඊ ත්‍රස්තවාදී ජාලය මේ වන විට සිඳබිඳ දැමීමට සමත් වී ඇත. එම දේශපාලන නායකත්වය මව්බිම රුක ගැනීමට ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ඉදිරිපත් වු රණවිරුවන්ට මහා ශක්තියක් හා ආශීරර්වාදයක් වී ඇත.

මේ වන විට එල්ටීටීඊ ත්‍රස්තවාදය මුලතිව් ප්‍රදේශයේ වරර්ග කිලෝමීටරර් 50 කට අඩු ප්‍රදේශයකට සීමා වී ඇතත් ඔවුන්ට ශක්තියක්ව පැවති සම්බන්ධතා ජාලය විනාශ වී ඇතැයි කිව නොහැක. ඔවුන්ගේ ත්‍රස්තවාදි ක්‍රියා රටේ තැන් තැන්වල ක්‍රියාත්මක වන බවද පෙනෙයි. යාළ කැලෑ ප්‍රදේශය ආශ්‍රිතව සැඟවී සිටින ඔවුහු වරින් වර මිනිස් ඝාතන කරති. උතුරෙ\ ත්‍රස්තවාදීන් මරර්දනය කළ පසු එවැනි කණ්ඩායම් මරර්දනය කිරීමට ද උපාය මාරර්ග යෙදිය යුතුය. ඒ සමගම දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනයටද තිත තැබීම අවශ්‍ය වෙයි. සමාජ අසාධරණයක් වේ නම් එය මේ රට තුළ ජීවත් වන සියලු දෙනාටම මිස දෙමළ ජනයාට කියා වෙනම අසාධාරණයක් වී නොමැත. එම පොදු සමාජ අසාධාරණයට හේතු සොයා බලා ඒවාට පිළියම් යෙදීමෙන් මෙන්ම ජාතිවාදී දේශපාලනයට ඉඩ නොදීමෙන් ද දෙමළ ජාතිවාදය අවසන් කළ හැකිය.

සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් වශයෙන් කිසිදු ජනකොටසකට භුමි ප්‍රදේශ වෙන් කර ගැනීමට ඉඩ නොදීම රාජ්‍ය තන්ත්‍රයේ වගකීමයි. උතුරෙ\ ක්‍රියාත්මක වන "තේෂවලාමෙයි" වැනි නීති අවසන් කර ලීමට කාලය පැමිණ ඇත. මුස්ලිම් අන්තවාදීන්ගේ භුමිය අත්පත් කර ගැනීමේ උපක්‍රම ද හඳුනා ගෙන ඊට ද තිත තැබිය යුතුය. දිවයින පුරා ආක්‍රමණශීලීව නොව අන්‍යෝන්‍ය සුහදත්වයෙන් යුතුව ඕනෑම ජනකොටසකට ඕනෑම තැනක ජීවත් වීම රුකියා කිරීම සඳහා ඉඩකඩ සලසා දිය යුතුය. බලය බෙදීමේ ක්‍රමයක් නොව පරිපාලනය විමධ්‍ය ගත කර ජනතාවට සහන සැලසීමේ වැඩපිළිවෙළක් ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. මෙරට සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය ප්‍රධාන සංස්කෘතිය බව පිළිගත යුතු අතර පුද්ගල සමානාත්මතාව සියලු දෙනා විසින් පිළිගත යුතුය. මෙවැනි ක්‍රියාදාමයකින් හැර ඊනියා බලය බෙදීමේ හෝ දෙමළ මුස්ලිම් සුළු ජාතිකයන් ලෙස සලකා ඔවුන්ට වරප්‍රසාද හිමි කර දීමෙන් හෝ රටේ පවතින ප්‍රශ්නයට නිවැරදි පිළිතුරක් ලබා දිය නොහැකි බව දේශපාලකයන් මෙන්ම උගතුන් හා බුද්ධිමතුන් ද වටහා ගත යුතුය.

බෙංගමුවේ නාලක හිමි
(දිවයින_09/03/14)