Wednesday, February 27, 2013

අටපිරිකරත් හලාල් වීමට පෙර ....

ආණ්ඩුවේ ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ පිළිබඳ විශේෂඥයා විමල් වීරවංශ පවසන පරිදි මුස්ලිම් අන්තවාදය හමුවේ සිංහලයින් නොසන්සුන් වීම ද ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණයකි. මංගල සමරවීර පවසන පරිදි එය ආණ්ඩුවේ වැඩකි. නිමල් සිරිපාල පවසන පරිදි එය අන්තවාදයකි. මේ සියල්ලට හේතුව වේගයෙන් ව්‍යාප්ත වන මුස්ලිම් අන්තවාදය බව කීමට කිසිවෙකු නොමැත. එසේ කිසිවෙකු කිවහොත් ඌ ජාතිවාදියෙකි. අද සිංහලයා සිංහල වීම නිසාම කිසිදු හඬක් නොමැති නිවටයෙක් බවට පත්ව සිටී.

උලමා සංවිධානය පවසන  පරිදි රජය හලාල් සහතික දිය යුතුය. උලමා කුමක් සිතුවද ලංකාව මුස්ලිම් රටක් නොවේ. එහෙයින් අන්තවාදය සාධාරණීකරණය කරමින් ඊට රාජ්‍ය පිළිගැනීමක් ද ලබා දෙමින් බහුතර ජනතාවට හලාල් කැවීමට උලමා අටවන උගුලෙහි ආණ්ඩුව නොවැටිය යුතුය. ආණ්ඩුව හලාල් සියතට ගැනීමට සුදානම් වේ නම් 2001 රනිල්ගේ ආණ්ඩුව මෙන් මේ ආණ්ඩුව ද ගෙදර යැවිය යුතුය. සිංහලයාට සිය රටේ ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂා කර ගැනීමට නොහැකි නම් මේ ආණ්ඩුව ද මුස්ලිම් අන්තවාදයට ආවඩයි නම් සිංහලයා කළ යුත්තේ විමල් වීරවංසලාට බම්බු ගහ ගන්න යැයි කිසා බැරක් ඔබාමා ඉදිරියේ වැඳ වැටී අපේ රට ඇමරිකන් යටත් විජිතයක් කර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටීමය. ෂාරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක වන ගෝත්‍රික රාජ්‍යයකට වඩා එය හොඳය. ශිෂ්ටාචාරයේ වසර දහස් ගණනක් ආපස්සට යෑමට වඩා වසර සිය ගණනක් යෑම හොඳය.

අනුගාමිකයෙක් නබිතුමාගෙන් විමසුවේ ය. එවිට නබිතුමාගේ පිළිතුර වූයේ දෙවියන් වහන්සේ සිහි කර එය හලාල් අහාරයක් බව සලකා අහාරයට ගන්නා ලෙස ය. එහෙත් අද සිදුව ඇත්තේ ඒ දහම පවා සිය ව්‍යාපාරික අරමුණු මුදුන් පමුණුවා ගැනීමට අවභාවිත කිරීම ය. මෙය කිසිසේත් ඉවසිය යුතු සාධාරණීකරණය කළ යුතු තත්ත්වයක් නොවේ. අනෙක් අතට ලෞකික රාජ්‍ය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ඇතැමුන් ඉස්ලාම් ආගමික හලාල්කරණයට පක්ෂ වන්නේ හුදු සිංහල බෞද්ධ විරෝධයෙන් එහා ගිය දැක්මක් ඔවුන්ට නැති නිසා දැයි ප්‍රශ්න කළ යුතු ය. එමෙන් ම බෞද්ධයින්ට පිරිත් කළ ආහාර පමණක් ගැනීම උචිත යැයි ප්‍රමිතියක් ඇති කළහොත් මේ විද්වතුන්ගේ හැසිරීම කෙසේ වේ දැයි මදක් කල්පනා කර බැලීම වටී.

උලමා කළ යුත්තේ සෙසු 92%ක් ජනතා මෙන් රජයේ ප්‍රමිති ආයතනවලින් ලබා දෙන ප්‍රමිති පිළිගැනීමය. රජය කළ යුත්තේ අවශ්‍ය නම් මස්වලට පමණක් හලාල් සහතික ලබා දීමට උලමාට අණ කිරීම පමණි. ආණ්ඩුවේ ගොන් තඩි සිංහල බෞද්ධ අන්තවාදයක් පිළිබඳ උඩු බිරීම නවතා බෞද්ධයින් නොසන්සුන් වී ඇත්තේ මන්දැයි බුද්ධිමත්ව සොයා බැලිය යුතුය. මේ රටේ මුස්ලිම් ජනතාව දිනෙන් දින අන්තවාදය දෙසට තල්ලු කරන සංවිධාන හඳුනා ගත යුතුය. මොහිදීන් බෙග්කරණයේ සිට බින්ලාඩන්කරණය දෙසට ගමන් කරන මුස්ලිම් අන්තවාදය වහා නතර කළ යුතුය.


දිනෙන් දින මතුවන කළු ලෝගු පිළිබඳ මේ අඳ බාලයින් සංවේදී නොවුණ ද ඒ පිළිබඳ අවදියෙන් සිටින පිරිසක් මේ රටේ තවමත් සිටිති. මේ අන්තවාදය හමුවේ ගතයුතු පියවර මොනවා දැයි මේ රටේ තුප්පහි ආණ්ඩුව ප්‍රංශ, ඕස්ටේලියානු, ඩෙන්මාර්ක්, රුසියානු ආණ්ඩුවලින් ටියුෂන් ගත යුතුය. ප්‍රංශයේ දශ ලක්ෂයක් මුස්ලිම්වරුන් සිටිය ද ප්‍රසිද්ධ ස්ථානවල පර්දා පැළදීම තහනම් අතර එසේ කළහොත් යුරෝ 300ක් ඒ මොහොතේම දඩ ගසනු ලැබේ. ඕස්ට්‍රේලියානු අගමැතිනිය මෑතදී කීවේ සිය රටේ ෂාරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක කළ නොහැකි බව ද පවතින නීතිය යටතේ ජීවත් වීමට අකමැති අයට රටින් පිටවන ලෙසය. දවසට 6 වරක් ශබ්ද විකාශන යන්ත්‍ර භාවිතයෙන් යාතිකා ගායනයට ද ඕස්ට්‍රේලියාවේ ඉඩක් නොමැත. ඩෙන්මාර්කයේ මුස්ලිම් දේවස්ථාන ඉදිකිරීම සපුරා තහනම්ය. පර්දා පැළඳ පාසැල් ඒම රුසියාව තහනම් කළේ ඉතාම මෑතකදීය. ෂාරුක් ඛාන් සිද්ධිය අවස්ථාවේ අසල්වැසි ඉන්දියාවේ ආණ්ඩුව මෙන්ම විපක්ෂය හැසිරුණු ආකාරය මේ රටේ සිංහල ඡන්දවලින් පාර්ලිමේන්තු ගොස් ගඟෙන් වතුර බී මුහුදට ආ වඩන නිවට දේශපාලකයින් නිරුවත් කොට අවසානය.

මේ රටේ සිංහල බෞද්ධයින් දැන්වත් මේ රටේ ද්වි-පක්ෂ ක්‍රමය මගින් සිය ජාතියට කර ඇති හානිය අවබෝධ කරගත යුතුය. සිංහලයාට තමන් දීගේලි කර ඇති පක්ෂ පිළිබඳ නොව රට දැය සමය පිළිබඳ සංවේදී වීමට මේ ආණ්ඩුව මෙන්ම විපක්ෂය දැන් මහඟු අවස්ථාවක් සපයා තිබේ. හලාල් ප්‍රශ්නය හමුවේ පක්ෂ භේදයකින් තොරව සියලු මුස්ලිම් දේශපාලකයින් ෂාරියා නීතිය වෙනුවෙන් හඬ නගද්දී තම නියෝජිතයින් කළේ කුමක් දැයි සිංහලයින් දැන්වත් අවබෝධ කරගත යුතුය. සිංහලයා කිසිදු දේශපාලකයෙකු විශ්වාස නොකළ යුතු අතර තම රට දැය සමය රැක ගැනීම තම වගකීමක් බව අවබෝධ කරගත යුතුය.

මේ රට අනතුරකට අවධානමකට මුහුණපෑමට ගොදුරු වන කල්හි ඒ පිළිබඳ වහා සංවේදී වී ඉදිරියට එන්නේ බෞද්ධ භික්ෂුවයි. එය ඉතිහාසය පුරා සිදුවූවකි. නූතනයේ විවිධ දේශපාලන පක්ෂවල අතකොලු බවට පත්ව ඇති සහ ඇතැම් ලලනාකාමී ගණින්නාන්සේලා ද පල්ලි නිකායේ භික්ෂූන් ද බහුල වුව ද රට දැය සමය රකින මුරදේවතාවුන් වැනි භික්ෂූන් වහන්සේලා තවමත් අප අතර සිටීම ජාතියේ වාසනාවකි. අවධානම කලින් දැන ජාතිය ඒ සඳහා සුදානම් කිරීමේ භාරදූර වගකීම උන්වහන්සේලා මහත් අභීමාණයෙන් දරති. එය මේ රට ලද භාග්‍යයකි. නිසි නායකත්වයක් නොමැතිව වල්මත්ව සිටින අසරණ බෞද්ධයින්ට මගපෙන්වීම උන්වහන්සේලාගේ වගකීමයි. හලාල්කරණයට ජනතතා නැගීටීමට නිසි නායකත්වයක් සපයා එය බෞද්ධ ප්‍ර බෝධය සඳහා කළමනාකරණය කිරීම නූතන භික්ෂුවට පැවරෙන දැවැන්ත වගකීමකි.

මේ රටේ සංහිඳියාවෙන් ජීවත් වීමට කැමති බහුතර මුස්ලිම් ජනතාවට ආදරය රැකවරණය සපයන අතර ඔවුන් අන්තවාදය කරා දක්කා ගෙන යන්නවුන් මර්දනය කිරීම අද රට හමුවේ ඇති වගකීමකි. එය අතුරේ යනු වැනි වැඩකි. මේ රටේ සිංහල දෙමළ ජනතාව සමග සමගියෙන් ජීවත් වීමට කැමති මුස්ලිම් ජනතාව පාඩම් උගත යුත්තේ සෙසු රටවල අන්තවාදී මුස්ලිම් කල්ලිවලින් හෝ ඔවුන්ගේ දේශීය නියෝජිතයින්ගෙන් නොව මොහිදීන් බෙග්, අන්වර් මොහිදීන්, මොහොමඩ් ගවුස්, ඒ.ජේ. කරීම් වැනි මේ රටේ ශ්‍රේෂ්ඨ මුස්ලිම් පුරවැසියන්ගෙන් උගත යුතුය. සිංහල බෞද්ධ ගීත අති බහුතරයක් ගයා ඇත්තේ මේ මුස්ලිම් කලාකරුවන්ය. ඉන්දියාවේ හිටපු ජනාධිපති අබ්දුල් කලාම් ද ඔවුන් ආදර්ශයට ගත යුතුය. මුස්ලිම් නොවන රටක ජීවත් වන අරාබි පියෙකුට ද සිංහල මවකට දාව උපන් සිංහල මුස්ලිම්වරුන්ට මුස්ලිම් රටක මෙන් කුරාණය 100%ක් ක්‍රියාත්මක කළ නොහැකි බව අවබෝධ කර ගත යුතුය. සිංහලයින් සමඟ සමගියෙන් ඔවුන්ට තර්ජනයක් නොවන ලෙස ජීවත් වන තුරු අන්තවාදී මුස්ලිම් රටක නොමැති නිදහසක් ද භුක්ති විඳීමට මෙරට මුස්ලිම්වරුන්ට අවස්ථාව තිබේ.

කෙසේ වුවද රටේ දෝර ගලන ආගමික අන්තවාදය හමුවේ බෞද්ධ අන්තවාදයට ගමන් කොට අප බුදුන් දෙසු දහම අනුව සියල්ල අනිත්‍යයයි. එහෙයින්  ජාතියෙන් පලක් නොමැත. අප නිවන් සොයා යා යුතුයැයි සිතා නිහඩව බවුන් වැඩුවහොත් සිය ජාතිය ආගම වහා නිවන් දකිනු ඇති අතර මුස්ලිම් අන්තවාදයට බිලි වූ පකිස්ථානය, ඇෆ්ගනිස්ථානය, බංගලිදේශය, මාලදිවයින මෙන් ලංකාව ද මුස්ලිම් රටක් වනු ඇත. අපේ අනාගත දරු මුනුබුරන්ට ෂාරියා නීතිය යටතේ කළු ලෝගුවලට මුවා වී අපායක ජීවත් වීමට සිදුවනු ඇත. බෞද්ධයින් අන්තවාදී ලෙස ලොව්තුරු සුව සොයා යෑම නිසා සිදුව ඇත්තේ ඒ රටවලින් බුදු දහම අතුරුදන් වීම පමණි. මුස්ලිම් අන්තවාදය විසින් ගිලගත් අතිබහුතරයක් රටවල් බෞද්ධ බව අමතක නොකළ යුතුය. එසේ වූයේ බෞද්ධයින් අන්තවාදය කරා ගමන් කළ හෙයිනි. බෞද්ධ අන්තවාදය නිශ්ක්‍රීය අන්තරාවර්ති වූවකි. සෙසු සියලු ප්‍රධාන ආගම්වල අන්තවාදය ව්‍යාප්තවාදී ද ආක්‍රමණකාරී ද වේ.





  
 
සිය රට දේ සිරි සැප දේ !