දේශපාලනයේ මෙතෙක් කතාව වෙනස් කරමු

ගරු සේවයක් ලෙස ඇරඹුණු මේ රටේ දේශපාලනය ක්‍රමයෙන් විශ්‍රාම වැටුප් හා සුවිශේෂ වරප්‍රසාද සහිත සුපිරි රැකියාවක් බවට පත්වීමත් සමඟම එහි තිබුණු උතුම් හා සාධනීය ලකෂණ විනාශ වී ගොස් ඇතැයි කීම එහි නිරත වී සිටින බොහෝ දෙනකුගේ කනට අමිහිරි වුව ද සත්‍යයකි. දේශපාලනය පමණක් නොව මිනිස්කම් ඇතුළු යහපත් දේවල් ද විනාශ වී යෑම පිළිබඳව දේශපාලනඥයන් තරමට ම ඔවුන් තෝරා ගන්නා ජනතාව ද වගකිවයුතු බව අපේ හැඟීම ය.

දේශපාලනය යනු වෙනත් කවර හෝ රැකියාවකට සුදුසුකම් නැති කිසිදු උගත්කමක් හෝ වැදගත්කමක් ද නොමැති අපතයින්ටම වෙන් වු නරකාදියක් යැයි අපි කිසිසේත් නො සිතමු. නො කියමු. මන්ද යත් දේශප්‍රේමය, දේශ වාත්සල්‍යය මෙන්ම ජාතික අනුරාගයෙන් හා ජාතික සමගියෙන් ද යුත් දේශයක් නිර්මාණය කිරීම සඳහා නිවැරදි දේශපාලනයක් කවර රටකට වුව ද අත්‍යවශ්‍ය බව අපගේ හැඟීමයි. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලනය පිළිබඳ යථාර්ථය කුමක් ද?

1977 දී තුනෙන් දෙකක දේශපාලන බලයක් ලබාගත් ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා මේ රටේ මැතිවරණ සිතියම හකුලා දමන බවට වහසි බස් දෙඩු අයුරු ද අපට මතක ය. එහෙත් ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා කළේ මැතිවරණ මංකොල්ල සංස්කෘතියකට රට තල්ලු කර දැමීමක් බව අපගේ හැඟීම ය.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මෝඩයන්ගේ ක්‍රමයක් යැයි ද කියමනක් තිබේ. එහෙත් එකී මෝඩ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යටතේ ජනතාවට කැමැති මන්ත්‍රීවරයෙක් තෝරා ගැනීමට එකල හැකි විය. ජේ. ආර්. සිය නඩය සමඟ එක් වී ඒ සරල මැතිවරණ ක්‍රමය වංචනික ලෙස වෙනස් කළා පමණක් නොව ලාම්පු කළගෙඩි සෙල්ලම නමින් හැඳින්වෙන කපටි සුත්තරයකින් මැතිවරණ කල් දැමීමට ද වග බලා ගත්තේ ය.

කෙසේ හෝ ඔහුගේ අලුත් ව්‍යවස්ථාවෙන් හඳුන්වා දුන් මනාප ඡන්ද ක්‍රමයේ ප්‍රතිඵල අද අපගේ ඇස්පනාපිට දැකගත හැකි ය. මනාප ඡන්ද ක්‍රමය හා ජාතික ලැයිස්තු ක්‍රමය ඔස්සේ දේශපාලනයට වැඩිපුරම එක් වුයේ කුණු රොඩු බව අපගේ අදහස ය. ජාතික ලැයිස්තුවේ අගනා අභිලාෂ ප්‍රසිද්ධ කර තිබුණත් එයින් ප්‍රතිලාභ ලද්දෝ කවරහුදැයි දේශපාලන නායකයෝ ම දනිති.

සරල ඡන්ද ක්‍රමය විකෘති කළ ජේ. ආර්. ගේ මනාපය නිසා අද ඒ ඒ දේශපාලන පකෂවල අපේකෂකයෝ පවා කුළල් කා ගනිති. ජාතික හෝ සංස්කෘතික හරයක් නොමැති කළු සල්ලිකාරයන්ටත්, වෙනත් අධම ගනයේ දුෂිතයන්ටත්, සල්ලාලයන්ට, මැරයන්ට හා කුඩ්ඩන්ටත් මනාප තරගයේදී ශිල්ප දැක්වීමට හැකි වු අයුරු ද රහසක් නොවේ.

අප විසින් මෙසේ සංකෂිප්තව දක්වන ලද දේශපාලනයේ මෙතෙක් කතාව වෙනස් කිරීමේ අවධියකට රටම එළඹ ඇති බව අපගේ හැඟීම ය. ක්‍රමයෙන් රට මහ මැතිවරණයක් කරා ගමන් කරමින් සිටියි. වයඹ හා මධ්‍යම පළාතේ ඡන්දයෙන් පසු බස්නාහිර පළාත් සභා ඡන්දයට ලකලෑස්ති විය යුතු ය. ඊළඟට මහ මැතිවරණයක් ද එළඹෙනු දැකිය හැකි ය.

මේ මොන මැතිවරණ පැවැත්වුවත් අප ලගින්නේ පරණ දේශපාලන ගොහොරුවේම ය. එනිසා අලුත් වෙනසක් : නව දේශපාලන සංස්කෘතියක් සඳහා රට යොමු කරවීමේ වගකීම ද ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ සියලුම දේශපාලන පකෂවල නායකයන්ගේ වගකීමක් බව අපි පෙන්වා දෙමු.

දේශපාලනයෙන් රටට වැඩක් කිරීමට ශක්තිමත් මෙන්ම ප්‍රබුද්ධ කණ්ඩායමක් ද අවශ්‍යය. එහි මුඛ්‍ය සාධකය මුදල් හෝ චණ්ඩිකම නොවේ. යහමින් මුදල් වීසිකර කොළඹ නගරයේ තාප්ප පමණක් නොව ගම්වල බෝක්කු හා ගස් ද අපවිත්‍ර කරන පෝස්ටර්වල එල්ලී ජනතාවට විලිස්සන බොහෝ දෙනකුගේ ඉලක්කය පළාත් සභාව හෝ පාර්ලිමේන්තුවයි. එහෙත් ඒ වර්ගයේ ඇතැම් පංචස්කන්ධවලින් මේ රටට ලබාගත හැකි සේවය කුමක්දැයි දැඩිව සිතා බලන ලෙස අපි පකෂ නායකයන්ගෙන් මෙන්ම ජනතාවගෙන් ද ඉල්ලා සිටිමු. බස්නාහිර පළාත් සභා මැතිවරණයෙන් අපට ඒ අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියේ හැරවුම ඇරඹිය හැකි නම් කොතරම් අගේ ද?
(දිවයින_09/02/19)

පසු වදන_
අපේ දේශපාලන පද්ධතිය බෙහෙවින් පිරිහී ඇත. ජේ. ආර්. ගේ ධර්මිෂ්ට සමාජය දැන් කුණු වී ඕජස් ගලන්නේ සිව් සිය ගව් දුගඳ කරමිනි. එහෙත් ක්‍රමිකව වර්ධනය වූ මේ පිළිලය වත්මන් ජනාධිපතිවරයා මත පටවා අත පිසදා ගැනීමට ඇතැම්හු බලා සිටිති. විශේෂයෙන් මේ මහා පිළිලය රටට ‍බෝ කළ unp ය එහි පෙරමුණේ සිටිති. එහෙත් මේ වූ කලී 2005 ඇති වූවක් නොවන බව කුහකයෙකු නොවන ඕනෑම අල්පශ්‍රැතයෙකුට වටහාගත හැකි ය.

78 සිට රට පාලනය කළ සියලු දේශපාලන පක්ෂ මේ ව්‍යසනයට වගකිව යුතු ය. ඊට මහින්ද මෙන් ම රනිල් ද වගකිව යුතු ය. වර්තමානයේ රටේ පවතින ප්‍රමුඛතම ප්‍රශ්නය විසඳූ වහා ජනපතිතුමා අවදානය යොමු කළ යුතු ගැටළුවකි මේ. එහෙත් මේ සුබවාදී ගමන යෑමට පාලකයින් මෙන් ම ඔබ ද යම් කැපකිරීමක් කළ යුතු ය. එහෙම නේද ?