මහ පාරේ ත්‍රස්තවාදය!

ඔන්න අද රාළ කියන්නේ ලෝකයේ භයානක ම තැන ගැන. ඔය කියන තැන භයානක තැනක් කළේ අපි අපි ම නේද?

ගාලු පාරේධාවනය වෙමින් තිබු බස් රථ තුනක් වාද්දුවේදී එකිනෙක ගැටීමෙන් පාසල් ශිෂ්‍යයකු ඇතුළු තිදෙනකු මියගොස් 45 දෙනකු තුවාල ලබා ඇතැයි පෙරේදා (16 දා) අපට දැනගන්නට ලැබිණි. ඊයේ (17 දා) මේ සම්බන්ධයෙන් පුවත්පත්වල පළ වු වාර්තාවලට අනුව අනතුරට ලක් වු බස් රිය තුනෙන් එකක රියැදුරා මිය ගොසිනි. වරද කාගේ වුවද නැති වු ජීවිතවල අඩුව යළි කිසි කලෙකත් පිරවිය නො හැක. අනතුරින් තුවාල ලබා නො මැරී ජීවත් වන්නවුන් පත්ව සිටින ශාරීරික වේදනාව සහ මානසික ව්‍යාකුලත්වය පහව යෑමට බොහෝ කල් ගත වනු ඇත.

බස් තුනක් අනතුරට ලක්වීම යනු වටිනා දේපළ තුනක් විනාශ වීමකි. "ඒකට මොකද, බස්වල වටිනාකම ඉන්ෂුවරන්ස් එකෙන් ගෙවනවා" යැයි ඇතැම් පණ්ඩිතයෙක් කියනු ඇති. එහෙත් එවැනි මෝඩ පණ්ඩිතයන් තේරුම් ගත යුතුව ඇත්තේ එසේ වන්දි ගෙවීමෙන් රටේ ජාතික ධනයෙන් කොටසක් රටට අහිමි වන බව ය. බස් සහ මිනිස් ජීවිත යනු ළිංවලින් උනන වතුර හා සමාන දෙයක් නොවේ. එක මනුෂ්‍යයකු මියයෑමෙන් සම්පුර්ණ පවුලක් පාරට වැටෙන අවස්ථා තිබේ. එක බස් රියක් විනාශ වීමෙන් අලුත් බසයක් රටින් ගෙන්වීමට සිදු වන අතර ඒ වෙනුවෙන් රට යන ධනය ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතික ධනයයි.

ලෝකයේ භයානක ම තැන කොතැනද? හිමාල කඳු මුදුනද? ඇමේසන් වනයද? නැතහොත් මරියානා අගාධය ද? ටයිම් සඟරාවේ මතයට අනුව ලොව භයානක ම තැන ඉන්දු පාකිස්තාන් දේශ සීමාවයි. මේ දේශ සීමාව තුළ තප්පරයට වෙඩි දෙකක් පමණ හුවමාරු කෙරේ. අපගේ වැටහීම නම් ලොව භයානක ම තැන ශ්‍රී ලංකාවේ මහ පාරවල් බව ය. කොළඹ : නුවර පාර, කොළඹ : ගාල්ල පාර, කොළඹ : කතරගම පාර යනාදී මාර්ග A : 9 පාරටත් වඩා භයානක ය. මේ මාර්ගවල සිදුවන අනතුරු A : 9 දෙපස රුක සිටින කොටින් අතින්වත් සිදු වන්නේ නැත. සාමාන්‍යයෙන් බිම් බෝම්බයකින් බස් මගීන් තිහ හතළිහක් තුවාල ලබන අතර ඊට වඩා මිනිසුන් ප්‍රමාණයක් තුවාල ලබන, මියයන රිය අනතුරු නුවර පාර, ගාලු පාර, කතරගම පාර යනාදියෙහි සිදු වෙයි.

ශ්‍රී ලංකාව ඉතා වේගයෙන් රථ වාහනවලින් පිරී යමින් පවතී. ත්‍රිරෝද රථ, බස්, කාර්, මෝටර් සයිකල්, කන්ටේනර් වාහන පමණක් නොව ගල් රෝල් පවා මහ පාරේතරගයට යනු අපට දැකිය හැකි ය. මේවා මහ පොළවට අඩි කිහිපයක් උඩින් යන අවස්ථා දැක ගත හැකි අතර මේවාට හසුවන මනුෂ්‍යයන් තවදුරටත් සාකෂි ඉතිරි නො කරම වාෂ්ප වන අවස්ථා තිබේ. දැන් මහ පාරට විනයක් නැත. ප්‍රයිවටි බස්කාරයන් විසින් කෙළෙසන ලද මහ පාර සෙසු සියලු රියැදුරන් විසින් තවදුරටත් අවිනීත තැනක් බවට පත්කර තිබේ. තමන්ට ඉදිරියෙන් වාහනයක් ගමන් කරනු දකිනු නො රිසි ඇතැම් රියැදුරෝ වෙති. මේ අය ඒ වාහනය පසු කිරීමට ගොස් එය ද පන්නා මිනිසුන් කිහිප දෙනකු ද යට කොට විනාශයක් කරයි. මෙවැනි අනතුරකින් පසු රියැදුරා කරන්නේ දිව ගොස් ළඟම ඇති පොලිසියට රිංගා ගැනීම ය.

යම් හෙයකින් මේ රියැදුරු ජීවග්‍රහයෙන් මිනිසුන්ට හසු වුවහොත් ඇති විය හැකි ප්‍රතිඵලය ඉතා බියකරු ය. ඒ තත්ත්වය ඇති කරගෙන ඇත්තේ ද රියැදුරන් විසින්ම ය. රේල් ගේටිටුව වසන අතර ඊට යටින් රිංගා ගොස් බසය කෝච්චියේ ගැටී තිස් හතළිස් දෙනකු ම මියයෑමට ඉඩ හරින කාලකණ්නි රියැදුරෝ මේ රටේ වෙති. එවැනි මිනිසුන්ට එරෙහිව ඇති නීති තද නැත. හරි නම් මෙවැනි රියැදුරන් එල්ලිය යුතුය. එහෙත් මීට වඩා භයානක මිනීමරුවන් පවා එල්ලුම් ගස නැතිකමින් බන්ධනාගාරවල සැපවත් ජීවිත ගත කරති. ඉතින් කාට කියම්ද?
(දිවයින 08/12/19)