පුරවැසියාගේ යුතුකම, එ.ජා.ප.ය සහ ජ.වි.පෙ.

නැවත වරක්‌ ආණ්‌ඩුව ජයග්‍රහණය කර තිබේ. ඒ දකුණු පළාත් සභා ඡන්දයේදී තුනෙන් දෙකක බලයක්‌ ලබා ගැනීමෙනි. මේ ආණ්‌ඩුව යටතේ මේ දක්‌වා පවත්වන ලද සියලුම පළාත් සභා ඡන්දවලින් ආණ්‌ඩුව ජයග්‍රහණය කළේය. එකෙනෙහිම ඇසුවහොත් ගණන් කර කීමට බැරි තරම් ජයග්‍රහණයෙන් මේ වන විට ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ සතුව තිබේ. එහෙත් මැතිවරණය වැඩි නිසාදෝ, දේශපාලනය සහ දේශපාලනඥයන් කෙරෙහි විශ්වාසයක්‌ නැති නිසාදෝ ඉතා නරක ප්‍රවණතාවක්‌ ගොඩනැඟෙමින් පවතී. ඒ වූ කලී මැතිවරණවලදී ඡන්දය පාවිච්චි කරන පිරිසගේ ප්‍රමාණය අනුක්‍රමයෙන් අඩු වීමය. උදාහරණයක්‌ වශයෙන් සති අන්තයේදී පැවැති පළාත් සභා ඡන්දයේදී ඡන්දය පාවිච්චි කළ සංඛ්‍යාව ලියාපදිංචි ඡන්ද දායකයන්ගෙන් 65% ක්‌ පමණ විය. මෙයට පෙර පැවැති ඌව පළාත් සභා ඡන්දයේදී 70% ක්‌ ද, බස්‌නාහිර ඡන්දයේදී 63.2% ක්‌ද, මධ්‍යම ඡන්දයේදී 66.4% ක්‌ද, වයඹ පළාත් ඡන්දයේදී 60.7 ක්‌ ද, සබරගමුවේ දී 68.4% ක්‌ද, උතුරුමැද පළාතේදී 67.7% ක්‌ද, නැගෙනහිර පළාතේදී 65.7% ක්‌ද ඡන්දය පාවිaච්චි කර තිබිණ. මේ කොතැනදිත් ඡන්ද හිමි නාම ලේඛනයේ සිටි 30% ක්‌ හෝ ඊට ආසන්න ගණනක්‌ ඡන්ද කොළඹ පැමිණියේ නැත. ඡන්දය යනු පුරවැසියා සතු ආයුධයයි. එම ආයුධය පාවිච්චි කිරීම පුරවැසියා සතු යුතුකමයි. පුරවැසියා මේ ආයුධය පාවිච්චි නොකළොත් වෙනත් වංචනිකයින් විසින් එය සොරාගෙන තමන්ට අභිමත පරිදි උණ්‌ඩ පුරවා වෙඩි තබනු ලැබේ. ඒ වෙඩි පහරවලින් විය නැති හානිය ඉමහත්ය.

දකුණු පළාත් සභා ඡන්දය මේ අයුරින් නිමාවට පත්වීම වාසනාවකි. පූර්ව මැතිවරණ සමයේ පැවැති ගැටුම්, පහත් ලෙස වචන හුවමාරු කර ගැනීම් සහ වෙනත් ගිණි කෙළි සංදර්ශන ගැන සලකා බැලූ බොහෝ දෙනා සිතුවේ මැතිවරණ දිනය විශාල සංග්‍රාමික මෙහෙයුමක්‌ වනු ඇති බවය. එහෙත් සාමාන්‍ය සිදුවීම් කිහිපයක්‌ හැර ප්‍රධාන පෙළේ ප්‍රචණ්‌ඩ ක්‍රියා එහිදී සිදුවූයේ නැත. මේ ලෝකයේ සිදුවිය නොහැකි කිසිම දෙයක්‌ නැත. ලෝක සාමය වෙනුවෙන් කිසිවක්‌ කළ බවට කිසිදු ආරංචියක්‌ නැති බරක්‌ ඔබාමාත් නොබෙල් ත්‍යාගය ලද්දේනම් හෙට උදාවන දවසේදී ඔසාමා බින් ලාදින්ට හෝ ප්‍රභාකරන්ට අහිංසාව පිළිබඳ ගාන්ධි සම්මානය ලැබුණත් අප පුදුම විය යුතු නැත. ඒ අනුව ගිය සුමානයේ ගහ මරාගත් නිශාන්ත මුතුහෙට්‌ටිගම, තම ප්‍රමුඛ සතුරු තරුණිය වන අනර්කලී ආකාර්ශා සමග සමගි සම්පන්නව පළාත් සභාවේ අසුන් ගන්නවා ඇත. දකුණු පළාත් සභාවේ මීළඟ මහ ඇමැති තමා බව ප්‍රකාශ කළ සියලු අපේක්‍ෂකයන් තමන් නොවන මහ ඇමැති කෙනකු යටතේ සේවය කරනු ඇත.


(ලක්බිම -09/10/12)

අපගේ ප්‍රධානතම ගැටලුව වන්නේ මේ රටේ විපක්‍ෂයේ ප්‍රධාන පාර්ශ්වකරුවන් වන ජ.වි.පෙ. සහ එ.ජා.ප.ය ක්‍රමයෙන් මූලෝත්පාටනය වන ලකුණ පෙන්වීමය. එ.ජා.ප.ය කෙසේ වෙතත් ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණ මේ රටේ දේශපාලනයේ ක්‍රියාකාරීව පැවැතිය යුතු පක්‍ෂයකි. දකුණ වූ කලී ඔවුන්ගේ නිජ බිමය. දකුණින් ඔවුන් ඉවත් කරනු ලැබ ඇත්නම් මීළඟ මහ මැතිවරණයේදී ඔවුන්ගේ පාර්ලිමේන්තු ආසනවලට කවර ඉරණමක්‌ අත්විය හැකිද යන්න ගැන අපට සිතා ගැනීමටත් නොහැක. කිසිදු අපහසුවකින් සහ වංචාවකින් තොර තරුණයන් විසින් සද්භාවයෙන් පිහිටුවන ලදුව දෙවරක්‌ මර්දනය කිරීමෙන් පසු යළිත් හිස එසවූ ජ.වි.පෙ. මීළඟට මර්දනය වනු ඇත්තේ ජනතාව අතින්ම නම් එය ඉතා භයානක තත්ත්වයකි. එජාපයට සහ එහි නායකයන්ට මැතිවරණ ජයග්‍රහණය ඉමහත් කම්මැලි ක්‍රියාවක්‌ වී ඇති නිසා ඔවුන් දිගින් දිගටම පරදිනවා යයි සිතමු. එහෙත් ජ.වි.පෙ.ත් එසේ විය යුතුද?

(දිවයින -09/10/12)

ටිප්පණිය - තවත් මැතිවරණයක් නිමා විය. සති ගණනාවක් මැතිවරණ උෂ්ණය අනුභව කරමින් තම දෛනික කටයුතු අතපසු කරමින් සිය අපේක්ෂකයා පලාත් සභාවට යැවීමට දත කෑ අය නැවත සිය පවුල දරුවන් වෙනුවෙන් ජීවිකාව සොයන්නට යති. මන්ද පලාත් සභාවට කවුරු පත් වුව ද ජනතාවට ඉන් ලැබෙන දෙයක් නැත.

මෙහිදී මා ලැබූ විශාල ම භාග්‍ය සන්ධාන එජාප ජවිපෙ ඇතැම් මිනිසුන්ගේ කුහක අධ්‍යාත්මය හඳුනා ගත හැකි වීමයි. මේ අශික්ෂිත වානරයින් මැතිවරණ ව්‍යාපාරය තුළ වේදිකා මත නැග සිය හෙළුව කිසිදු විළියකින් තොරව ප්‍රදර්ශනය කළේ ය. ඒ අනර්කලි ආකර්ෂාට නොහොබිනා කුණු හරුපවලින් බැණ වැදීමෙනි. ඒ සියලු තකතීරුකම්වලින් ඔවුන් සුසන්තා චන්ද්‍රමාලි මෙන් කැපී යන්නට සිටි අනර්කලීට මන්ත්‍රි අසුනක් ලබා දුන්නේ ය. මේ කිසිදු තක්කඩියෙකු රන්බණ්ඩා සෙනවිරත්නයන්ගේ ළඳුනේ ගීතය අසා තිබුණා නම් මෙවන් තුප්පහි කතා නොකියනු ඇත.