විජය ඉවත් කළේ ඇයි?

විජය කුමාරතුංග නම් සොඳුරු නළුවා ගායකයා ගැන නොදන්නා ශ්‍රී ලාංකිකයෙක් නොමැත. ඒ සොඳුරු රැඟුම් ගැයුම් කිසිදාක අමතක කළ හැකි ද? අපි කිසිදු පක්ෂ පාට භේදයකින් තොරව ඔහුගේ රඟපෑම්හි ආස්වාදය වින්දෙමු. මියුරු ගී රස වින්දෙමු. ඔහුට ආදරය කළෙමු.

එහෙත් මේ සොඳරු මිනිසාට 1988 පෙබරවාරි 16 වැනි දා වෙඩි තබා මරා දැම්මේ ය. ඒ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නියෝගයෙන් ලයනල් රණසිංහ හෙවත් ගාමිණි නම් එහි සාමාජිකයෙකු විසිනි. ඒ ඝාතනය සාධාරණීකරණය කරමින් සිය සාමාජිකයින් අතර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ 'විජය කුමාරතුංග ඉවත් කළේ ඇයි?' යනුවෙන් කුඩා පත්‍රිකාවක් බෙදා හැරියේ ය. එහි සඳහන් වූයේ එදින විජය ඇමරිකන් තානාපති කාර්යාලයේ දිවා ආහාරය සඳහා යාමට සුදානම් ව සිටි බවකි.

මෙයින් පෙනෙන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට අනුව විජය කුමාරතුංගට ඇමරිකන් එම්බසියේ ආහාර වේලක් සඳහා යාමටවත් අයිතියක් නැති බවය. ඔහු ජවිපෙ සාමාජිකයෙක් නොවේ. වෙනත් දේශපාලන මතවාදයක් දැරුවෙකි. ඔහුගේ දේශපාලන මතවාද අද වුව අප අනුමත කරන්නේ නැත. එහෙත් අතේ ආයුධයක් නැති මිනිසෙක් සමග අප සටන් කළ යුත්තේ මතවාදවලින් නොවෙද?

එහෙත් ජවිපෙට වෙනස් දේශපාලන මතවාදයක් දැරීමේ වරදට එදා විජයට සිය ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවන්නට සිදු විය. ඒ මොහොතේ කිසිදු පක්ෂ භේදයකින් තොරව මුළු රට ම මළ ගෙයක් වූ ආකාරය එවක කුඩාවුන් වූ අපට හොඳින් මතකය. අධිරාජ්‍ය විරෝධි දැඩි මතවාදය වෙනුවෙන් අවංකව ලෙස පෙනී සිටින ජවිපෙ තම සතුරෙකු විනාශ කළේ යැයි සිතා එදා ජවිපෙ සාමාජිකයින් සිත හදා ගත්තා යැයි සිතමු.

එහෙත් අද තත්ත්වය කුමක් ද? ජවිපෙ එදා දැරූ සියලු මතවාද එකිනෙක පාව දෙමින් එහි සාමාජිකයින් වූ අප එම පක්ෂයෙන් පළවා හරිමින් සිටියි.
කලක් මාක්ස්වාදය ද කලක් දේශප්‍රේමය ද නමින් රටේ තරුණයින් 70 000ක් ඝාතනය සඳහා නොමසුරුව සම්මාදම් වූ ජවිපෙ අද තවත් එවන් බිහිසුණු යුගයක් කරා රට වේගයෙන් ඇද ගෙන යමින් සිටියි.

එදා ඇමරිකන් එම්බසියේ කෑම වේලකට යාමට සිටීමේ වරදට විජය මරා දැමූ මොවුන් අද රටට කියන්නේ ඇමරිකන් ග්‍රීන් කාඩ් කාරයෙකුට අපේ රට භාර දෙන්න කියා ය. ඒ වෙනුවෙන් ඡන්දය දෙන්න කියා ය. එදා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස බලයට පත් වූ සිරිමා බණ්ඩාරනායක මරා හෝ පණ පිටින් හයිඩ් පිටියට රැගෙන එන්නට මහා බිහිසුණු කුමන්ත්‍රණය කළවුන් අද කිසිදු හිරිකිතයක් නැතිව හයිඩ් පිටියේ ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ රන් දෙවොල තනන්නට ගිරිය පුප්පගෙන උඩු බුරති. එදා කොල කොටියා යැයි රනිල්ට බැණ වැදුණුවුන් අද රනිල්ට අත්වැල් ගායනා කරති. එදා පාර්ලිමේන්තු කොටි යැයි සම්බන්ධන්ලා ගැරහු අය අද සම්බන්ධන්ගේ මුර බල්ලන් ලෙස හැසිරෙති. එදා යුද හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානියාට බලතල දී රට හමුදා පාලනයකට බිලි දෙතැයි කී උන් අද ඒ වෙනුවෙන් හෙළුවෙන් පෙනී සිටිති. මේ විපරිතයන් ජනතාව අවබෝධ කරගන්නේ කෙසේ ද?

1994 සිට 2005 දක්වා ප්‍රගතිශීලි ගමනක් ගිය ජවිපෙ සමග සිටි කලාකරුවන් දැන් එකෙක් එහි නැත. ඉතිරි වූවන් සිටියත් නැති ගාණය. රට අමු සොහොනට ඇද ගෙන යනු දැක දැක සංවේදි කලාකරුවෙකුට තව දුරටත් ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය හැකි ද? 2005 එජාපයට සහය දැක්වූ කලාකරුවන් අද මහින්දගේ ජයග්‍රහනය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිති. පගා බලකායට අනුව නම් ඒ මුදලට ය. කලාකරුවන් මුදලට ගත හැකි විණි නම් මේ සියලු කලාකරුවෝ අද ෆොන්සේකාගේ වේදිකවේ රඟනු අති බවට කවර නම් සැකයක් ද?

රූකාන්ත ගුණතිලක, සනත් නන්දසිරි, අබේවර්ධන බාලසූරිය, ලතා වල්පොළ, උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල, සමන් ද සිල්වා, හඩ්සන් සමරසිංහ ආදි එජාපය වෙනුවෙන් එදා පෙනි සිටි අය අද ඔවුන් අතැර ගියේ ඇයිදැයි අවංකව සොයා බලනු වෙනුවට වල්පල් දොඩවති. කඩේ යනවා යැයි කියති. කඩේ යනවා නම් යන්නේ සිය ජීවිත ආරක්ෂාව පතා විය යුතුය.

එදා භීෂණය රජ කළ එජාප පාලන සමයේ කලාකරුවන් මාධ්‍යවේදීන් 40ක් පමණ එජාප සහ ජවිපෙ මිනිමරුවන් මරා දැම්මේ තරගයට මෙනි. ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්, තේවිස් ගුරුගේ, ස්වර්ණලතා කවීශ්වර, විජය කුමාරතුංග, රිචඩ් ද සොයිසා ආදීන් මරා දැමූ මහා භීෂණ යුගය එදා එජාප නායකයින් ජනතාව අතරට ගෙන ගියේ ධර්මිෂ්ට සමාජය නම් සුන්දර දවටනයේ ඔතා සරසා බව අප අද දවසේ සිහිපත් කරගත යුතුය. මෙදා යහපාලන පොරොන්දුවල ඔතාගෙන රැගෙන එන හලාහල විෂ හෙට දවසේ රටේ තවත් පරපුරක් අමුසොහොනට ඇද නොදමනු ඇතැයි කිව හැක්කේ කාට ද? එසේ දංගොඩියට දක්කන මුල් පෙළේ ම ජවිපෙ දෙවන පෙළ සාමාජිකයින්ට ලොකු ඉඩක් ලැබෙනු ඇත. එහෙයින් වරක් දෙවරක් නොව සිය දහස් වරක් සිතා ඔබේ ඡන්දය පාවිච්චි කරන්න. මුළු රටක් අසීමිත කැපකිරීම් මැද නිදහස් කරගත් දේශය නැවත අමුසොහොනක් වන්නට ඉඩ නොදෙමු. අපි කොටි වෙනුවෙන් නොව රට වෙනුවෙන් නැගී සිටිමු.