බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ පාලනයට නතුව පැවති ලංකාව එම පාලනයෙන් නිදහස්‌ වී වසර හැටක්‌ ඉක්‌ම ගොස්‌ ඇත. නිදහස ලැබෙන අවස්‌ථාවේ ආසියාවේ ප්‍රබල ආර්ථිකයක්‌ හිමි කරගෙන තිබූ අපේ රට වසර 60 ක් පමණ ස්‌වදේශික නායකයන්ගේ පාලනය යටතේ ආර්ථික පරිහානිය කරා ගමන් කර ඇත. ඒ අවධියේ ඉතා දිළිඳු මට්‌ටමේ සිටි ඉන්දියාව, සිංගප්පූරුව, මලයාසියාව වැනි රටවල් අද ඉතා ඉහළ ආර්ථික තත්ත්වයක්‌ ළඟා කරගෙන තිබේ. අපට බැරිවන්නටත්, ඔවුන්ට පුළුවන් වන්නටත් බලපෑ හේතු සාධක කවරේද යන්න විමසා බැලිය යුතු කරුණකි.
කවර රටක්‌ හෝ සංවර්ධිතව එම රට එම රටේ නිෂ්පාදනවලින් යෑපෙන තමන්ගේම දෙපයින් හිටගත හැකි තත්ත්වයකට පත් කිරීමට බලපාන ප්‍රධාන සාධක වන්නේ එම රටේ මිනිසුන්ට රට ගැන ආදරයක්‌, හැඟීමක්‌ තිබීමය. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් රටේ මිනිසුන්ට ජාතික චින්තනයක්‌ තිබිය යුතු වීමය. අපේ රටේ ගමේ ගොඩේ සාමාන්‍ය ජනතාව රටට ආදරය කරන දේශීය දේ අගය කරන දේශ වාත්සල්‍යයෙන් යුතු පිරිසකි. එහෙත් ඉහළ ස්‌ථරයේ බොහෝ දෙනෙක්‌, විශේෂයෙන් රටේ සංවර්ධනයට යමක්‌ කළ හැකි පිරිස තුළ පවතින පරගැති චින්තනය අපට රටක්‌ වශයෙන් නැඟී සිටීමට ප්‍රබල බාධකයක්‌ වී තිබේ.
නිදහසින් පසු මෙරට බලය ලබාගත් දේශීය ධනේශ්වර පංතිය තුළ මෙම පරගැති චින්තනය හොඳින්ම රෝපණය වී තිබිණි. එය රෝපණය කළේ අධිරාජ්‍යවාදීන්මය. අධිරාජ්‍ය පාලකයන්ට අවශ්‍ය වූයේ ඔවුන් මෙරට අත්හැර යනවිට ඔවුන්ටත් වඩා අධිරාජ්‍යවාදයට කත් අදින කොම්ප්‍රදෝරු ධනේශ්වර පංතියක්‌ මෙරට බිහි කිරීමයි. ඔවුහු එය අකුරටම ඉටු කළහ. ඔවුන් බිහි කළ මිෂනාරි පාසල් මගින් සුද්දන්ටත් වඩා බ්‍රිතාන්‍ය කිරීටයට පක්‍ෂපාත, සුද්දන් ඉදිරියේ දෙකට තුනට නැමෙන නිවට නියාලු පිරිසක්‌ බිහි කිරීමට පදනම දැමීය.
එපමණක්‌ නොව ඔවුන් රට හැර යන විට මෙරට බිහි කළ පාලන තන්ත්‍රය ද, එම කණ්‌ඩායම තුළට බලය ලැබෙනපරිදි සකස්‌ කළේය. ඒ අනුව බලය ලබාගත් දේශීය ධනේශ්වර පංතිය කොතෙක්‌ දුරට ඉංග්‍රීසි අනුකාරකයක්‌ වූවාද යත් ප්‍රථම අග්‍රාමාත්‍යතුමා සකස්‌ කරගත් නිල ඇඳුම වූයේ ද "ටොෆ් හැට්‌ ටේල් කෝට්" දැමූ සර්වානියකි. සර් ජෝන් කොතලාවල අගමැතිතුමා ද එය මහ ඉහළින් පිළිගත්හ. 1956 ආණ්‌ඩු පෙරළියෙන් පසු බණ්‌ඩාරනායක අගමැතිතුමා දේශීය චින්තනයට තැනක්‌ දුන් නිසා එතුමා රෙද්ද බැනියමට බැස්‌සේ ය. 56 පෙරළිය මහගත්කරු මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා හැඳින්වූයේ බමුණුකුලය බිඳ වැටීම ලෙස ය.
එහෙත් 1977 ආණ්‌ඩු පෙරළියත් සමඟම බලයට පත් යෑංකි ඩිකී යෑයි විරුදාවලි ලත් ඡේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා 56 ඉස්‌මතු වූ දේශීය චින්තනය විනාශ කොට යළි පරගැති චින්තනය වපුරාලීය. ඔහු රෙද්ද බැනියම ඇන්දත් කටයුතු කළේ අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ සුවච කීකරු ගෝලයකු ලෙසය.
1970-77 අතර කාලයේ බලයේ සිටි සිරිමාවෝ බණ්‌ඩාරනායක මැතිනිය දේශිය චින්තනයෙන් පෝෂණය වූ තැනැත්තියකි. එම නිසා ඇය රට කෘෂිකර්මාන්තයෙන් හා කර්මාන්තවලින් නඟාසිටුවා දේශීය ආර්ථිකයක්‌ ගොඩනැඟීමට උත්සාහ ගත්තාය. මේ නිසා රටේ ජනතාවට අත්‍යවශ්‍ය නොවන භාණ්‌ඩ පිටරටින් ගෙන්වීම නතර කළ අතර මෙරට වගා කළ හැකි අත්‍යවශ්‍ය භෝග ගෙන්වීම සීමා කළාය. මෙරටට අවශ්‍ය මෙරට වගා කළ හැකි දේ මෙහිම වගා කිරීමට ජනතාව පෙළැඹවූවාය. මිදි, ඇපල් ආදිය ගෙන්වීම මුළුමනින්ම නතර කළාය. එහෙත් මෙරට ඇතැම් ජනමාධ්‍ය මගින් මෙම වැඩපිළිවෙළට අකුල් හෙළීය. මිදි, ඇපල් නොගෙන්නවීම මහත් අපරාධයක්‌ ලෙස එම මාධ්‍ය ප්‍රචාරය කළේය. මඤ්ඤොක්කා විෂ වී මිය යන අය ගැන ඇතැම් පත්තර පිටු ගණන් වාර්තා පළ කළේය. අනාධිමත් කාලයක්‌ තිස්සේ මෙරට මිනිස්‌සු මඤ්ඤොක්කා අනුභව කළහ. දැනුදු අනුභව කරති. කවුරුත් ඒවා කා ජීවත් වුණා මිස මිය ගියේ නැත. එහේ අපේ ඇතැම් පත්තර වාර්තා කළේ එසේය.
පිටරටින් සීනි ගෙන ඒම සීමා කොට ඒ වෙනුවට ආදේශයක්‌ ලෙස හකුරු සාදා ගැනීම සඳහා ගැමියකුට පොල්ගස්‌ දෙකක්‌ මැද ගැනීමට බලපත් ක්‍රමයක්‌ හඳුන්වා දුන් විට එම යෝජනාව ගෙන ආ එවකට මුදල් ඇමැති වූ ආචාර්ය ඇන්. ඇම්. පෙරේරා මහතා ආගම් ද්‍රෝහියෙක්‌ ලෙස එම මාධ්‍ය මගින් හුවා දැක්‌වීය. එක්‌තරා පුවත්පතක්‌ මෙය ලබුගෙඩි අකුරෙන් ප්‍රධාන පුවත ලෙස පළ කළේ පෙරේ රා" කියා රජය ජනතාව සුරාවට පොළඹවන බව කීමටය. මෙසේ වූයේ ඇයි. එම මාධ්‍යකරුවන් හා දේශපාලකයන් තුළ මුල් බැසගෙන ඇති පරගැති චින්තනය නිසාමය. ඡේ. ආර්. වැපිරූ එම පරගැති චින්තන බීජය කොතෙක්‌ බලවත් වුයේද යත් මැතිනියගෙන් පසු බලයට ආ ඇගේම පක්‍ෂයේ ඇතැම් අය පවා විදේශවලට ආවැඩීමට පටන් ගත්හ.
සුද්දන් අපේ ජනතාව පරගැත්තන් බවට පත් කිරීමට ගත් උත්සාහයක්‌ කොතරම් දුරට සාර්ථක වූයේද යත් අපේ පොදු ජනතාව පවා විදේශවලට පුදන මට්‌ටමකට පත් වූහ. මේ නිසාම අපේ ව්‍යවහාරයෙන් පවා වෙනස්‌ විය. මෙතෙක්‌ පැපොල්, අඹ යෑයි හැඳින්වූ රසවත්ම අඹ "රට අඹ" ලෙස හැඳින්වීමට පටන් ගත්හ. පිටි බහුල ඉතා රසවත් වට්‌ටක්‌කා වර්ගය "රට වට්‌ටක්‌කා" විය. මේ ලෙස "රට දෙල්, "රට පේර", "රට පුවක්‌" වශයෙන් හොඳම දේවල් හැඳින්වීමට රට කොටස යොදා ගත්හ. එසේ කළේ හොඳම දේවල අගය වැඩිවන්නේ රටින් ගෙනා බව කීවොත් යෑයි සිතීය. පසුගිය වකවානුවේ වෙළෙඳ දැන්වීම් පවා සකස්‌ කළේ රටින්ගෙනා බව කියෑවෙන ලෙසය. "රටින් ගෙනා අගනා කිරි" ලෙස හිරිකිතයක්‌ නැතිව පුන පුනා වර්ණනා කළේ, කරන්නේ, පරගැති බව නිසාමය.
රටක මිනිසුන්ගේ දේශීය චින්තනය ගොඩනැඟෙන්නේ මව් බසත් සමඟය. මව් බසටත් තමන්ගේ ජාතියටත් ගරු නොකරන මට්‌ටමට අපේ මිනිසුන් පත් කිරීමට සුද්දෝ සමත් වූහ. මේ නිසා අතීතයේ පැවැති අභිමානය නැති කොට හොඳට වැඩක්‌ කළොත් "හරියට සුද්දා කළා වාගේ ඇති" "සුද්දා වගේ වෙලාවට ඇති" ආදි ලෙස කීමට ද පුරුදු කළහ. එහෙත් ඇත්ත කියතොත් සුද්දත් ම්ලේච්ඡයන් ලෙස සිටින අවධියේ අපේ මිනිසුන් නියම වේලාවට, තිතට, වැඩ කිරීමට පුරුදුව සිටියහ. නැකතකට වැඩක්‌ ආරම්භ කිරීමේ චින්තනය බිහි වූයේ හරියටම වේලාවට වැඩ කිරීමට දැක්‌වූ උනන්දුව නිසාය.
සිංහල භාෂාව පිළිබඳව අපේ මිනිසුන් තුළ පැවැති අභිමානය ද නැත්තටම නැති කළේය. මෙය අපේම උදවියට කොතෙක්‌ බලපා ඇත්දැයි තේරුම් ගැනීමට අපට ලැබෙන මංගල ආරාධනා පත්‍ර ගැන අවධානය යොමු කිරීම ප්‍රමාණවත්ය. ලෝකයේ වෙනත් රටවල මිනිසුන් සිය ජීවිතයේ වැදගත් අවස්‌ථාවල කටයුතු සඳහා යොදා ගන්නේ මව් බසය. එහෙත් අපේ අය ජීවිතයේ ස්‌වර්ණමය අවස්‌ථා වන විවාහ මංගල්‍යයට ආරාධනා පත්‍රය ලියන්නේ ඉංග්‍රීසියෙනි. තමා සිටින්නේ ඉහළ සමාජ ස්‌ථරයක බව වක්‍ර ලෙස අනෙක්‌ අයට හුවා දැක්‌වීම සඳහා ඉංග්‍රීසියෙන් මංගල ආරාධනා පත්‍රය ලියනවා විය හැකිය. එහෙත් එය එක ද විදේශිකයකුටවත් යවන්නේ නැත. යවන්නේ ගමේ ගොඩේ නෑ දැ හිත මිතුරන්ටය. එසේ නම් ඇයි මේ පරබසක්‌ ඒ සඳහා යොදා ගන්නේ, වෙනකක්‌ නොව අප පරගැතිවී සිටින මට්‌ටමයි ඒ පෙන්වන්නේ.
එපමණක්‌ නොව ලොව අනෙක්‌ ජාතීන් තමාගේ වර්ගයේ දෙදෙනෙක්‌ මුණ ගැසුණු විට කතා කරන්නේ තමාගේ භාෂාවෙනි. එය ඔව්හු ආඩම්බරයක්‌ ලෙස සිතති. එහෙත් අපේ ඉහළ මධ්‍යම පංතියේ දෙදෙනෙක්‌ පිටරටක දී පමණක්‌ නොව මෙරටදී ද මුණගැසුන විට කතා කරන්නේ ඉංග්‍රීසියෙනි. මෙය අපේ නිලධාරි පැළැන්තිය තුළ ද මුල් බැසගෙන ඇති පුරුද්දකි. බොහෝ නිලධාරීන් සාමාන්‍ය මිනිසුන් ඉදිරියේදී වරද්ද වරද්දා හෝ ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කිරීමට උත්සාහ ගන්නේ ඔවුන් තුළ ඇති හීනමානය නිසා නොවේද?
මේ ලෙස සිය බසට, සිය රැසට ඇළුම් නොකරන පරගැති චින්තනය ම කරපින්නා ගෙන සිටින පිරිස එයින් මුදවා නොගෙන රට සංවර්ධනය කරා ගෙන යැම අපහසු කරුණක්‌ වනු ඇත.
විජේරත්න අතුරුපාන
(දිවයින_09/08/17)
ටිප්පණිය_මේ පරගැතියාවේ කරවටක් ගිලී සිටිනුයේ තමන් කාන්තාවන්ට වඩා උසස් යයි ද නැණවත් යයි ද සිතා සිටින පිරිමි බව කීම බොරුවක් නොවේ. අපේ සංස්කෘතික හර පද්ධතිය ඉදිරි පරම්පරාව වෙත ගෙන යාමේ කාර්යභාරය ද උසුලනුයේ ඇයම ය. සිය විවා මගුල් දා තමන්ට සම්ප්‍රදායෙන් උරුම වූ සාරිය ඔසරිය අඳින සිංහල ලලනාව හා අතිනත ගන්නට සිංහල පිරිමි සුද්දාගේ ටයි කෝට් පටලවා ගෙන උජාරුවෙන් එති. සමහරු මේ ණයට ගත් ඇඳුම සම්පූර්ණයෙන් අඳින එක ම දිනය ද සිය විවාහ මංගල්‍යය වීම කෙතරම් උත්ප්‍රාසජනක ද?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
මට නනම් බෑ...http://myresignation1.blogspot.com/
වසර පන්සියයක් පමණ තිස්සේ බටහිර ජාතීන් 3ක් විසින් මෙරට බෝකිරීමට තැත් කළ ගන්ධබ්බයා බිහිවී ඇත. ආතක් පාතක් නැති මෙවන් තුප්පහියෙකු බිහිකර ගැනීමට උන් නොකළ දෙයක් නැත. දැන් ඒ සිහිනය සැබෑ වී ඇත. එහෙත් උපන්නේ වැරදි කාලයේ ය. ඒ නිසා සිදුවන්නේ උපන්ගෙයි ම මිය යන්නට ය. ඇදේ කොනක ගුලි වී නිදාහුන් ජාතිය අවදිවී සිය උරුමය සොයා යන අතර මේ පිංගුත්තරයින් ස්වභාවික වරණයට ලක්වීම වැළැක්විය හැක්කේ කාට ද?
මමත් මේගැන ලියලා තියෙනවා. http://trueorcrazy.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html
ඔබේ ලිපිය මම දැක්කා. ඒක හොඳ ලිපියක්. ඉක්මණින් මගේ අදහස ලියන්නම්.
I have no doubt that you wrote this post with good intentions, but there are few points which I don’t agree with you.
1. To me, patriotism is like blood-sugar, the correct amount is actually healthy, but too much will kill you, as it may end up being racism. We already know quite a few politicians of ours who used it for their benefit and in fact entire world-wars have fought based on that, but all of them failed at the end. You may not remember, but I do remember the hardship we went through as regular village folks in 70’s, only to discover that the country is no better than it was, at the end. There could be many reasons for that; our corrupted political structure, large gap between the rich and the poor and so on. At the end, those who preached “patriotism” lived a luxury life and send their children to foreign universities and tough English, while we were stuck in our villages as miserable as it could be.
2. I agree with you about get rid of colonial mentality , but it should not go as far as hating English. With all its freedom struggles and patriotic drives, India has understood this and now have a very high English literacy rate. Whether we like or not, English is the universal/ business language and no amount of cosmetic changes could possibly change it. Sometimes, I feel sad to see the difference of available resources in English and Sinhala and thinking the struggle our village kids have to go through (through my own experience) when seeking knowledge. Funny thing is, in this so called “Capitalist” countries, there is no place for, “School studied” in your resume as it will bear no relevance here.
3. Socialism is a very attractive concept, but with a very short life-span. Some says, both Capitalism (money power) and Socialism end up in the same place at the end: harnessing power by those who rule. Democracy may not be the best, but way better than others and offers a very important thing: freedom of choice. During the “Great Depression”, North American Capitalism was on the verge of collapsing and it survived by introducing some of the good socialist features which we enjoy till today. Nevertheless, if misused the Socialist-Democratic thing could be a dangerous mix, when you look at countries like China.
I’m not claiming, all my views are right, so correct me if I’m wrong as I’m open to constructive criticism.
Post a Comment