2005 මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒම සඳහා ජවිපෙ පිරිසක් යහපත් අරමුණින් කටයුතු කළ අතර තවත් පිරිසක් මහින්ද ඇණ ගත් පසු බලය ලබා ගැනීමේ අරමුණින් කටයුතු කළේය. 2007 ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමේ සටන තීව්‍ර ලෙස ඇදී යන විට අයවැය පරාජය කර ආණ්ඩුව පෙරළීමට උත්සාහ කළේ මේ දෙවන පිරිසය. පිරිසක් සමග ජවිපෙන් ඉවත්ව ආණ්ඩුව රැක ගෙන කොටි පරජය කිරීම සඳහා කටයුතු කළේ මුල් පිරිසය.
අනතුරුව ජවිපෙ හිටපු හමුදාපති සරත් ෆොන්සේකා ජනාධිපති කර ආණ්ඩුව පෙරළා රට ආලාපාළු කර බලය ලබා ගැනීමට කළ උත්සාහය වියැකී ගියේය. එය සාර්ථක වී නම් 2010-2014 සමයේ රටට ලැබූ දැවැන්ත සංවර්ධන ජයග්‍රහණ අහිමි වන්නට තිබිණි. අනතුරුව ඔවුන් දිගින් දිගට ම මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට එරෙහිව උද්ඝෝෂණ පෙළපාලි සංවිධානය කරමින් බොරු අවලාද නඟමින් ජනතාව අතර ආණ්ඩුව කෙරෙහි වැරදි ප්‍රතිරූපයක් ගොඩනැඟීමට කටයුතු කළ අතර 2015 ජනවාරි 08 වැනි දින මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති දුරයට පත්කරමින් නැවත එජාපය බලයට පත් කිරීම සඳහා දිගු කාලීනව තීරණාත්මක කාර්යාභාරයක් ඉටු කළේය.
අනතුරුව බිහිවන එජාප ශ්‍රීලනිපය දෙමුහුන් ආණ්ඩුව සමයේ ජවිපෙ ප්‍රධාන විපක්ෂය බවට පත්ව සිය ඉලක්කය කරා යාමේ යම් ශක්‍යතාවක් මුල දී පිළිබිඹු විය. විපක්ෂ නායක තනතුර ඊළම වෙනුවෙන් පමණක් කට අරින දෙමළ සන්ධානයට ලැබුණු අතර විපක්ෂයේ ප්‍රධාන සංවිධායක තනතුර ආණ්ඩුව විසින් ජවිපෙට කෘතගුණ පිණිස ලබා දුන්නේය. එහෙත් සිතූ ලෙස නව ශ්‍රී ලංකා සභාපති සමග බිම් මට්ටමේ ශ්‍රී ලංකාකාරයන් එක් වූයේ නැත. තනතුරු මස් කටු කිහිපයක් විසි කර ජනතාව විසින් පරාජය කළ අප්පච්චි මළෝ කල්ලිය බලයට රැගෙන ආවත් පාර්ලිමේන්තු, පළාත් පාලන ආයතන මන්ත්‍රීවරු පිරිස මහින්ද සමග රැඳුණේය.
පැවති ආණ්ඩුවට වඩා හැම අතින් ම අසාර්ථක භයානක ආණ්ඩුවක් තනා ගත හැකි වීම නිසා රට ප්‍රශ්න ආකරයක ගිල්වීමට ජවිපෙට හැකි විය. එහෙන් එට්කා ගිවිසුමය. මෙහෙන් වරාය විකිණිල්ලය. අරහෙන් තෙල් ටැංකි විකිණිල්ලය. මෙහෙන් හනුමා පාලමය. මෙහෙන් අර්ථ සාධක කප්පාදුවය. අරහෙන් රාජ්‍ය දේපළ පෞද්ගලීකරණයය. මෙහෙන් රට බෙදන බුදු දහමට ප්‍රමුඛත්වය අහිමි කරන රට කීතු කීතු කරන ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවය. මේ සියලු ප්‍රශ්න මැද ප්‍රධාන විපක්ෂය වීමට සිහින මැවූ ජවිපෙට ඒ අවස්ථාව ලැබුණේ නැත. රට වෙලා ගත් මේ ප්‍රශ්න හමුවේ ජනතාව නැවත ජනතාව රොද බැන්දේ මහින්ද වටාය. ආණ්ඩුව හදා වඩා ගත් ජවිපෙ නිල විපක්ෂයට ඇප නැති කර විපක්ෂයේ නායකත්වය මහින්ද ප්‍රමුඛ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට හිමි විය. මේ ගැටලු විසඳිය හැකි සැබෑ නායකයා මහින්ද යැයි ජනතාව සිතූ අතර සිය නව නායකයා හෝ පක්ෂය පයිසෙකට මායිම් නොකළ ගමේ ශ්‍රී ලංකාකාරයන් ප්‍රභාකරන් පක්ෂ නායකයා වුව ද එහි රැදෙන යූඇන්පීකාරයන් මෙන් තමන් පක්ෂයක වහලුන් නොවන බව පසක් කර තිබේ.
මේ ප්‍රශ්න අමතා ජනතාව තමන් වටා පෙළ ගැස්වීම දැන් කිරීමට අපහසු දෙයක් නොව කළ නොහැකි දෙයක් බව අවබෝධ කරගත් ජවිපෙ ඊළඟට වෙනත් උපායමාර්ග තෝරන්නට විය. එහි දී ඔවුන් සොයා බැලුවේ මහින්ද රාජපක්ෂට නායකත්වය ගත නොහැකි ප්‍රශ්නයක් උඩට ගෙන එය රටේ දැවෙන ප්‍රශ්නයක් බවට පත් කර එහි නායකත්වය ගෙන ජනතාව තමා වටා ගොනු කර ගැනීමය. එහෙත් මහින්ද වෙතින් ජනතාව ගලවා ගත හැකි එවැනි ජනතා ප්‍රශ්න රටේ නැත. එහෙයින් ප්‍රශ්නයක් නිර්මාණය කළ යුතුය. ඒ ප්‍රශ්නය සයිටම්ය. රට හතර අතින් දෙකොණ විලක්කුවක් ලෙස දැවෙන පසුබිමක ඒ සියලු ප්‍රශ්න යටපත් කර සයිටම් ගැටලුව පෙරමුණට ගැනීමට ජවිපෙ සූක්ෂ්ම ලෙස කටයුතු කළේය.
සයිටම් මහින්ද රාජපක්ෂ යුගයේ නිර්මාණයක් වන අතර ඊට එරෙහිව සටනට මහින්දට අත ගැසිය නොහැකි අතර ඊට එරෙහිව ප්‍රකාශයක් නිකුත් කිරීම පවා මහින්ද කොන්දේසිවලට යටත්ව සයිටම් සඳහා අවසර දුන්නේය යන සත්‍ය යටපත් කර මහින්ද විහිළුවට ලක් කළ හැකිය. එට්කා ගිවිසුමට එරෙහි සටනේ ඉදිරිපෙළ සටන් කළ රාජ්‍ය වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ බහුතර පිරිස එට්කා සටනින් ගලවා රටට වඩා ඔවුන්ට පෞද්ගලිකව වැදගත් සයිටම් සටන වෙත පොළඹවා ගැනීමට ජවිපෙට හැකි විය. සයිටම් ප්‍රමිතියට මුවා වී ඇරඹු ඒ සටන පිටුපස ඇත්තේ ප්‍රමිතිය නොව පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල විරෝධය බව සයිටම් ජනසතු කරනු නමැති අලුත් සටන් පාඨයෙන් තහවුරු වෙයි.
දැන් රටේ සියලු වෘත්තීය සමිති වැඩ වර්ජන කරන්නේ සයිටම් වෙනුවෙනි. රටේ දහසක් ප්‍රශ්න යට කරමින් මතු වන්නේ ඊනියා සයිටම් ගැටළුවයි. එට්කා ගිවිසුම, හනුමා පාළම, තෙල් ටැංකි බදු දීම, වරාය විකිණීම වැනි රටේ අනාගතය තීන්දු කරන සියලු ගැටලු යටපත් කර රටේ සියලු දෙනා සයිටම් කටුව සුප්පමින් සිටිති. මේ වර්ජන පිටුපස ඇත්තේ ජවිපෙය. පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යා විරෝධි පෙරටුගාමීන් ද ඊට එක්ව තිබේ. ඒ වෙනුවෙන් රට පුරා එක රැයින් පෝස්ටර් ඇලවූයේ ජවිපෙ කාඩරයන් විය යුතුය. මේ ව්‍යාජ සටන වෙනුවෙන් ජනතාව පෙළ ගස්වන විට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය කසාය බිවු ගොළුවන් බවට පත්ව තිබේ.
අනතුරුව ඒ කුමන්ත්‍රණෙය් දෙවන අදියර ක්‍රියාත්මක විය. එනම් සූක්ෂ්ම ලෙස රටේ දැවෙන ප්‍රශ්න වන එට්කා, රාජ්‍ය සම්පත් විකිණිම, රාජ්‍ය සේවය කප්පාදු කිරීම ආදි ප්‍රශ්න සියල්ල ඊනියා එට්කා සටනේ වලිග බවට පත් කිරීමය. මේ පසුබිම තුළ රටේ සැබෑ ප්‍රශ්න කෙරෙහි ජනතා අවධානය ගිලිහෙන අතර වික්කමසිංහ ආණ්ඩුවට ඒ වැඩපිළිවෙළ ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා පාර නිදහස් කර ඇත. ජනතා අවධානය සයිටම් වෙත ගොනු කර ඇත. මෙහි ඇති බරපතළ ම කාරණය මහින්ද පමණක් නොව රටේ සැබෑ ප්‍රශ්න කෙරෙහි සංවේදී ජනතාවගෙන් විශාල පිරිසක් ද සයිටම් බාධකය ඉදිරියට දමා අර සටනට සම්බන්ධ වීම වළක්වා තිබීමය.
රටට පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යා අවශ්‍ය ද නැද්ද යන්න පිළිබඳ රටේ ඇත්තේ එක් මතයක් නොවේ. ජාතිකවාදීන් අතර පවා ඒ පිළබඳ එක මතයක් නැත. එම කඳවුරේ ප්‍රමුඛයකු වන මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා පවා සිටින්නේ සයිටම් ප්‍රමිතිගත කොට ඉදිරියට ගෙන යා යුතුය යන මතයේය. පෞද්ගලික පාසල්, පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල, පෞද්ගලික රෝහල්, පෞද්ගලික මාධ්‍ය සමග ජීවත් වන රටේ බහුතර ජනතාවට ද සයිටම් ප්‍රශ්නයක් නොවේ. රටේ ජනතාව 1977 සිට මාරුවෙන් මාරුවට බලය ලබා දී ඇත්තේ ද පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල ආදිය ප්‍රතික්ෂේප කළ ජවිපෙ වැනි පක්ෂවලට නොව ඒවා වර්තමාන ලෝක ආර්ථික රටාවට යම් යම් වෙනස්කම් සහිතව වුව අනුගත ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකට පමණි.
එසේම ඇමරිකා සහ සෝවියම් රුසියා බලවතුන් නැතහොත් සමාජවාදී ධනවාදී කඳවුරු කරට කර ලෝක බලය හෙබවූ යුගයක රාගම පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල විරෝධි සටනට යම් සුජාතභාවයක් ලැබුණ ද මේ වන විට එය අහෝසී වී තිබේ. අප කැමති වුව ද අකමැති වුව ද පෞද්ගලික ව්‍යවසාය පිළිගත යුතු ඇති අතර අපට සටන් කළ හැක්කේ වඩා යහපත් ප්‍රමිතිගත පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල වෙනුවෙනි. කලාපයේ දී ලෝකයේ දී රාජ්‍ය වෛද්‍යවිද්‍යාලවලට වඩා ක්‍රියාත්මක වන්නේ පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාලය.
සයිටම් තනි අයිතිය අහෝසි කර එය කොටස් වෙළඳපොළේ ලියාපදිංචි කිරීම සහ එහි පරිපාලන කටයුතු සඳහා විශේෂ මණ්ඩලයක් පත්කර රජය සයිටම් වෙනුවෙන් ගත හැකි සාධනීය පියවර ගෙන තිබේ. එමගින් හුදු ලාභ පිණිස උපාධි විකුණන්නේය යන චෝදනාව බැහැරකරලිය හැකිය. ආරම්භයේ දී සයිටම් ප්‍රමිතිය ගැන කතා කළ පිරිස එකවර ම සයිටම් ජනසතු කරනු සටන් පාඨයට සීරු මාරු කිරීම තුළ ඔවුන් තුළ පවතින පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල විරෝධී බළලා මල්ලෙන් පැන තිබේ. එවැනි සටනක් සඳහා මේ රටේ බහුතරයකගේ සහායක් නැත. රටේ අනාගතය තීන්දු කරන දැවෙන ප්‍රශ්න ඒ බොරු සටනෙහි වලිග බවට පත්කර මේ පිරිස රටට කරන හානිය සුළුපටු නැත. එසේ ම අපි විරුද්ධ සයිටම්වලට මිස පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාලවලට නොවේ යැයි මේ ඇතැමෙකු කියන්නේ පට්ටපල් බොරුවකි. හෙට ප්‍රින්ස්ටන් නමකින් තව වෛද්‍යවිද්‍යාලයක් බිහි වුව ද මේ අය කියනු ඇත්තේ අපි විරුද්ධ ප්‍රින්ස්ටන්ට මිස පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාලවලට නොවේ කියාය.
මේ සටන පෞද්ගලික වෛද්‍යවිද්‍යාල විරෝධි සමාජවාදී මාක්ස්වාදී මතය වෛද්‍ය සංගමයේ බහුතරයක් අනුමත කිරීම නිසා ඇති වූ තත්ත්වයක් මිස වෛද්‍ය සංගමයේ නිලධාරීන්ගේ වුවමනාව මත ඇදෙන සටනක් නොවේ. ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතාව සිය සංගමය කැඩී බිඳී යාම වළක්වා ගැනීම විය හැකිය. එහෙත් වෛද්‍ය වර්ජනයට එරෙහිව දිගින් දිගට ම ආණ්ඩු පක්ෂයෙන් ප්‍රහාර එල්ල වූයේ වෛද්‍ය සංගම් සභාපති අනුරුද්ධ පාදෙණිය වෙතය. මේ වර්ජනය පිළිබඳ මාධ්‍ය දැනුම්වත් කිරීම්වල පවා ඔහු දක්නට නොලැබිණි. අවම වශයෙන් ඔහු සේවය කරන්නේ කිසිදු අවස්ථාවක වර්ජනය නොකරන ළමා රෝහලේ බව ද ඔහු වර්ජිත දිනයේ ද එහි සේවය කළ බව ද කිසිවකු කියා සිටියේ නැත.
එහෙත් දිගින් දිගටම වෛද්‍ය පාදෙණිය පෞද්ගලිකව ඉලක්ක කර හතර අතින් පහර දෙන විට වර්ජනය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ජවිපෙ කිසි විටෙක ඔහු ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ඉදිරිපත් නොවීම සිත් ගන්නා සුළුය. එසේම රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමය තුළ සිටින ජවිපෙට සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරීන්ට පහර දීම ද සිත්ගන්නා සුළු ලෙස මගහැරී තිබේ. ජවිපෙ නායකයකු තබා බුකියේ සිටින ජවිපෙ සහ පෙරටුගාමී ක්‍රියාකාරිකයකු පවා පාදෙනියගේ ආරක්ෂාව සඳහා ඉදිරිපත් වූයේ නැත. ඊනියා සයිටම් සටනේ යෙදෙන ජවිපෙ සැබෑ මුහුණුවර මින් හෙළි වෙයි. ඔවුන්ගේ අරමුණ කවර ආකාරයකින් හෝ වෛද්‍ය පාදෙණිය ද ඉන් ඉවත් කර ජවිපෙ සාමාජිකයකු එහි නියමුවා කරගැනීම විය හැකිය. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමය එට්කා ගිවිසුමට එරෙහිව තීරණාත්මක ලෙස එරෙහි වන තැනට රැගෙන ආවේ පාදෙනිය වැනි රටට හිතැති පිරිස් නිසා ඔවුන් නිහඬ කොට තැබීම ජවිපෙට අවශ්‍ය පරිදි රට තවත් ආගාධයට ඇද දැමීමට අවශ්‍යය. ඔවුන්ගේ අරමුණ රට ගල් යුගයට යවා එහි පාලකයන් වීමය.
රටේ තවමත් රජයේ රෝහලට පැමිණෙන අසරණ ජනතාව ප්‍රාණ ඇපයට ගෙන කරන මේ ඊනියා සටන නිසා අපවාදයට ලක්වන්නේ ආණ්ඩුව පමණක් නොව වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමයයි. එහෙත් දැනටමත් ජනතාවට එපා වී ඇති ආණ්ඩුවට එය එතරම් ගැටළුවක් නොවේ. එහෙත් තමන්ට එරෙහි වෛද්‍ය සංගමය ජනතාව අතර අප්‍රසාදයට ලක්වීම ආණ්ඩුවට වාසිදායකය. එට්කා වැනි ඉදිරි තීරණාත්මක සටන් සමය එළඹෙන විට වෛද්‍ය සංගමයේ අත පය කඩා බෙලහීන කර තැබීම ආණ්ඩුවට වාසිදායකය. එසේම බුර බුරා නැඟෙන ආණ්ඩු විරෝධය සයිටම් වැනි සිල්ලර කාරණාවකට ගොනු කර ඒ ජනතා විරෝධ වෙනතකට හැරවීම මෙන්ම ඒ ජනතා විරෝධය සයිටම් මගින් කෑලිවලට කඩා දුර්වල කිරීමද ආණ්ඩුවට වාසිදායකය. ඒ සියල්ලට වඩා මේ ඊනියා සටන මගින් මහින්ද වටා ආණ්ඩු විරෝධි බලවේග ගොනු වීම වැළැක්වීමට හැකි වීම ආණ්ඩුවට මහා ආශීර්වාදයකි. ජවිපෙ සටන ඒ වෙනුවෙනි. අපේ රට මේ උගුලේ සිරවීමට ඉඩ දිය යුතුද?
No comments:
Post a Comment