මහත්මා ගාන්ධි, බේඩ්න් පවල්, විපුලානන්දර් සාමි, පෙරියතම්බි පිල්ලෙයි යන අයගේ මඩකලපුවේ නගර මධ්‍යයේ පිහිටි පිළිමවලට හානිකිරීම පිළිබඳ අපට ඇත්තේ නොපහන් හැඟීමකි. ඒ පුද්ගලයින් පිළිබඳ අප තුළ ඇති හැඟීම් වෙනස් විය හැකි වුව ද මෙසේ පිළිමවලට හානි කිරීම අපට සිහිපත් කරන්නේ තාලිබාන්වරු බාමියන් බුදු පිළිම විනාශ කිරීමය.
කලක් ව්‍යාප්තව පැවති බුදුදහම යටපත්ව, මුස්ලිම් රාජ්‍යයක් බවට පත්ව ඇති ඇෆ්ගනිස්ථානයේ අන්තවාදී තාලිබාන්ලාට ඒ බුදු පිළිම කිසිදු අගයක් නැති ගල් ගොඩක් විය හැකිය. එහෙත් බෞද්ධ අපට එය මහත් වස්තුවකි. එසේ ම පෙරකී පිළිම ද ආගමික ශාස්තෘවරුන්ගේ නොවුණ ද ගෞරවණීය පුද්ගලයින්ගේ ය.
මහත්මා ගාන්ධි දැඩි හින්දු බැතිමතෙකු වුව ද බුද්ධගයාව අන්‍ය ආගමික මහන්තාවරයෙකු පාලනය කිරීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නයේ දී ඔහු කීවේ බුද්ධගයාව බෞද්ධයින්ට උරුම විය යුතු බවය. එහෙයින් අපි එම ශ්‍රේෂ්ඨ මිනිසුන්ට ගරු කළ යුතුය.
කෙසේ වුව ද මේ ක්‍රියාව ආණ්ඩුවේ වැඩකැයි සිතන්නට අපට හේතු නැත. එහෙත් ඉන්දියාව සහ ලංකාව අතර ප්‍රශ්නයක් ඇති කිරීමට බලා සිටින පාර්ශව මීට සම්බන්ධ විය හැකි බව මගේ අදහසයි. එසේ ප්‍රශ්න ඇති කිරීම ඔස්සේ වාසි ලබා ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන පාර්ශවය වන්නේ කොටි හිතවාදී බෙදුම්වාදීන් බව නො රහසකි.
කුමාර් ගුණරත්නම් අතුරුදහන්වීම පිළිම කැඩීම ආදි සියලු කටයුතුවලින් ආණ්ඩුවට සිදුවන වාසියක් නැත. වාසියක් වේ නම් මේ ර‍ටට මානව හිමිකම් කඩවීම් චෝදනා එල්ල කිරීමට කට මැදගෙන සිටින පාර්ශවවලට සහ ජන පදනමක් නොමැති ත්‍රිවිල් පක්ෂවලටමය.
උක්ත කාරණාව සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාව ලංකා ආණ්ඩුවෙන් නිදහසට කරුණු ඇසීම විහිළුවකි. මහත්මා ගාන්ධිගේ ජීවිතය ආරක්ෂා කරගත නොහැකි වූ, රජිව් ගාන්ධි ආරක්ෂා කර ගැනීමට පමණක් නොව මිනීමරුවන්ට දඩුවම් දීමටවත් නොහැකි වූ අය අපෙන් පිළිමයක් ගැන ඇසීම විහිළුවක් ම නොවන්නේ ද? තමිල්නාඩුවේ රජිව් ගාන්ධි පිළිමයට හානි කළ අයට දුන් දඬුවම කුමක්ද? ලංකාවේ පිරිසකට කොටි හිතවාදීන් පහර දුන් අවස්ථාවේ කුමක් කළේ ද? අප මේ ප්‍රශ්න මතු කරන්නේ සපා කෑ බල්ලා යළි සපා කෑ යුතු බවක් කියන්නට නම් නොවේ. අනුන්ට ඇඟිල්ල දිගු කිරිමට පෙර ස්වයං විවේචනයක් තිබිය යුතු බව කීමට ය.
එහෙත් මේ සියලු කඩකප්පල් ක්‍රියා පසුපස සිටින්නේ බෙදුම්වාදී කණ්ඩායම් සහ රට නැවත අරාජික කිරීමට බලා සිටින කණ්ඩායම් යැයි කියා අත පිසදා ගැනීමට ආණ්ඩුවට හැකියාවක් නැත. රටේ සහ රටින් පිට තව දුරටත් එවැනි කණ්ඩායම් ක්‍රියාත්මක වන බව අපට වඩා හොඳට දැනගත යුත්තේ ආණ්ඩුවයි.
යුද්ධයෙන් පසු රතිඤ්ඤයක්වත් පිපිරෙන්නට ඉඩක් නොදුන් ආරක්ෂක අංශවල කනින් රිංගා කිසිවෙකුට මෙවන් වැඩ කළ හැකි නම් එහි අරුත ආරක්ෂක අංශ මේ වන විට සිය වගකීම මැනවින් ඉටු නොකරන බවය. නැතහොත් වර්තමාන තත්ත්වය බැරෑරුම් කොට නොසලකන බවකි.
එහෙයින් රජය වහාම සිය ආරක්ෂක අංශ නැවත සීරුවෙන් තැබිය යුතුය. මේ පැහැර ගැනීම් පසුපස සිටින්නේ කවුද? ඒවායේ අරමුණු මොනවාද? සැබවින් ම එවැන්නක් වීද? ආදි කරුණු වහා දැන ගැනීමේ හැකියාවක් බුද්ධි අංශවලට තිබිය යුතුය. එසේ නොවුණ හොත් දිනාගත් සාමය තව නොබෝ දිනකින් කිසිදු අරුතක් නොමැති දෙයක් වනු ඇත. දිනපතා මිනිසුන් අතුරුදහන් වේ නම් රට පුරා කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියා සිදුවේ නම් එය බියෙන් සැකෙන් තොරව දිවි ගෙවිය හැකි නිදහස් රටක් ද?
කලක් ව්‍යාප්තව පැවති බුදුදහම යටපත්ව, මුස්ලිම් රාජ්‍යයක් බවට පත්ව ඇති ඇෆ්ගනිස්ථානයේ අන්තවාදී තාලිබාන්ලාට ඒ බුදු පිළිම කිසිදු අගයක් නැති ගල් ගොඩක් විය හැකිය. එහෙත් බෞද්ධ අපට එය මහත් වස්තුවකි. එසේ ම පෙරකී පිළිම ද ආගමික ශාස්තෘවරුන්ගේ නොවුණ ද ගෞරවණීය පුද්ගලයින්ගේ ය.
මහත්මා ගාන්ධි දැඩි හින්දු බැතිමතෙකු වුව ද බුද්ධගයාව අන්‍ය ආගමික මහන්තාවරයෙකු පාලනය කිරීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නයේ දී ඔහු කීවේ බුද්ධගයාව බෞද්ධයින්ට උරුම විය යුතු බවය. එහෙයින් අපි එම ශ්‍රේෂ්ඨ මිනිසුන්ට ගරු කළ යුතුය.
කෙසේ වුව ද මේ ක්‍රියාව ආණ්ඩුවේ වැඩකැයි සිතන්නට අපට හේතු නැත. එහෙත් ඉන්දියාව සහ ලංකාව අතර ප්‍රශ්නයක් ඇති කිරීමට බලා සිටින පාර්ශව මීට සම්බන්ධ විය හැකි බව මගේ අදහසයි. එසේ ප්‍රශ්න ඇති කිරීම ඔස්සේ වාසි ලබා ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන පාර්ශවය වන්නේ කොටි හිතවාදී බෙදුම්වාදීන් බව නො රහසකි.
කුමාර් ගුණරත්නම් අතුරුදහන්වීම පිළිම කැඩීම ආදි සියලු කටයුතුවලින් ආණ්ඩුවට සිදුවන වාසියක් නැත. වාසියක් වේ නම් මේ ර‍ටට මානව හිමිකම් කඩවීම් චෝදනා එල්ල කිරීමට කට මැදගෙන සිටින පාර්ශවවලට සහ ජන පදනමක් නොමැති ත්‍රිවිල් පක්ෂවලටමය.
උක්ත කාරණාව සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාව ලංකා ආණ්ඩුවෙන් නිදහසට කරුණු ඇසීම විහිළුවකි. මහත්මා ගාන්ධිගේ ජීවිතය ආරක්ෂා කරගත නොහැකි වූ, රජිව් ගාන්ධි ආරක්ෂා කර ගැනීමට පමණක් නොව මිනීමරුවන්ට දඩුවම් දීමටවත් නොහැකි වූ අය අපෙන් පිළිමයක් ගැන ඇසීම විහිළුවක් ම නොවන්නේ ද? තමිල්නාඩුවේ රජිව් ගාන්ධි පිළිමයට හානි කළ අයට දුන් දඬුවම කුමක්ද? ලංකාවේ පිරිසකට කොටි හිතවාදීන් පහර දුන් අවස්ථාවේ කුමක් කළේ ද? අප මේ ප්‍රශ්න මතු කරන්නේ සපා කෑ බල්ලා යළි සපා කෑ යුතු බවක් කියන්නට නම් නොවේ. අනුන්ට ඇඟිල්ල දිගු කිරිමට පෙර ස්වයං විවේචනයක් තිබිය යුතු බව කීමට ය.
එහෙත් මේ සියලු කඩකප්පල් ක්‍රියා පසුපස සිටින්නේ බෙදුම්වාදී කණ්ඩායම් සහ රට නැවත අරාජික කිරීමට බලා සිටින කණ්ඩායම් යැයි කියා අත පිසදා ගැනීමට ආණ්ඩුවට හැකියාවක් නැත. රටේ සහ රටින් පිට තව දුරටත් එවැනි කණ්ඩායම් ක්‍රියාත්මක වන බව අපට වඩා හොඳට දැනගත යුත්තේ ආණ්ඩුවයි.
යුද්ධයෙන් පසු රතිඤ්ඤයක්වත් පිපිරෙන්නට ඉඩක් නොදුන් ආරක්ෂක අංශවල කනින් රිංගා කිසිවෙකුට මෙවන් වැඩ කළ හැකි නම් එහි අරුත ආරක්ෂක අංශ මේ වන විට සිය වගකීම මැනවින් ඉටු නොකරන බවය. නැතහොත් වර්තමාන තත්ත්වය බැරෑරුම් කොට නොසලකන බවකි.
එහෙයින් රජය වහාම සිය ආරක්ෂක අංශ නැවත සීරුවෙන් තැබිය යුතුය. මේ පැහැර ගැනීම් පසුපස සිටින්නේ කවුද? ඒවායේ අරමුණු මොනවාද? සැබවින් ම එවැන්නක් වීද? ආදි කරුණු වහා දැන ගැනීමේ හැකියාවක් බුද්ධි අංශවලට තිබිය යුතුය. එසේ නොවුණ හොත් දිනාගත් සාමය තව නොබෝ දිනකින් කිසිදු අරුතක් නොමැති දෙයක් වනු ඇත. දිනපතා මිනිසුන් අතුරුදහන් වේ නම් රට පුරා කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියා සිදුවේ නම් එය බියෙන් සැකෙන් තොරව දිවි ගෙවිය හැකි නිදහස් රටක් ද?
No comments:
Post a Comment