පසුගිය දා මාගම්පුර ජාත්‍යන්තර වරාය විවෘත කිරීම ජනපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් මහත් උත්කර්ශවත් ලෙස සිදු විය. මේ කාර්ය අප මීට දශක කිහිපයකට පෙර කළ යුතු ව තිබුණත් අය අපේ ජාතියෙන් මග හැරී ගිය රටේ සංවර්ධන සංග්‍රාමයේ යෝධ පියවරක් බව කිව යුතු නැත. මේ මහා කාර්යයට උර දුන් සියලු දෙනාට ජාතියේ ප්‍රණාමය හිමි විය යුතු ය. නායකත්වයේ සිට ලොරි රථ රියදුරා කම්කරුවා දක්වා සියල්ලෝ අනාගත පරපුරේ බුහුමන් ලැබිය යුතු මිනිසුන් බව අප කීමට මැලි වන්නේ නැත.
මේ උත්සවය මුල සිට රූපවාහිනය ඔස්සේ නැරඹු අප සිත් එක් මොහොතක කැළඹිණි. එය සැබවින් ම එකවර පතිත වූ හෙණයක් සේ අප සිත් කම්පදය කළ බව කිව යුතු ම ය. අප අද ලියන්නේ ඒ ගැන ය.
උත්සව අවස්ථාව වෙනුවෙන් පැවැත් වූ සංස්කෘතික සංදර්ශනය ආරම්භක විශේෂාංගය ජැක්සන් ඇන්තනී නම් විශිෂ්ට කලාකරුවාගේ නිර්මාණයකි. එය අති විශිෂ්ට නිර්මාණයක් නොවුණ ද එහි අපේ රටේ සම්ප්‍රදාය දේශීයත්වය පිළිබඳ යම් සංවේදිවීමක් දක්නට ලැබිණි. එහෙත් භාතිය සන්තුෂ් ඇතුලු පිරිස විසින් එහි අවසාන අංගය ලෙස ඉදිරිපත් කළ විකාරය කුමන හේතුවක් නිසා එහි එබුවා දැයි මට නොතේරෙයි. එය කිරි කලයට ගොම තැම්බක් දෑමක් බව මෙහි සිටියවුන්ට නොපෙණුනේ ඇයි?
මේ විකාරයෙන් ඒ ජාතික උත්සයේ තිබුණු පෞඪත්වය විනාශ වූ බව කිව යුතු නැත. සුද්දන්ගෙන් නිදහස් වී වසර 60ක් ගෙවුණු තැනදිත් තමුන්ගේ හීනමානය කෙළවර කරනට ජාතියක් ලෙස අප අසමත් වී සිටින බවය උත්සවය කෙලවර මුන් ලෝකයට ඔප්පු කළේ. වරක් නිදහස් උළෙලක දී චන්ද්‍රිකා ජනපතිනිය චාල්ස් කුමාරයාට ඇහෙන්නට ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කිරීමේ විහිළුට මේ අමන ක්‍රියාව දෙවෙනි වන්නේ කෙසේ ද? මට ඇති දුක නම් විදෙස් රටවල සමුළුවලට ගොස් සිංහලෙන් දෙමළෙන් කතා කර රටට ආදර්ශයක් දුන් නායකයා යටතේ ම මෙවන් තුප්පහි වැඩ සිදු වීම ය. ඇතැම් විට නාමල් පුතා මේ අවසාන අංගයෙන් සතුටු වන්නට ඇත. මට නම් ඉන් ලද හැකි සතුටක් නැත.
මේ කොඳු නැති අමනයින්ට බලන්නට 2008 චීන ඔලිම්පික් උළෙල වෙනුවෙන් ඔවුන් නිමැවු ගීතය මෙහි ආඳිමි. ඔවුන් සිය අභිමාණය ගෞරවය උරුමය ආරක්ෂා කරමින් ද එය ලොවට පෙන්වා අභිමාණයට පත් වෙමින් ද ලොවට කරන ආරාධනය අපට ආදර්ශයට ගත නො හැක්කේ ඇයි?
මේ උත්සවය මුල සිට රූපවාහිනය ඔස්සේ නැරඹු අප සිත් එක් මොහොතක කැළඹිණි. එය සැබවින් ම එකවර පතිත වූ හෙණයක් සේ අප සිත් කම්පදය කළ බව කිව යුතු ම ය. අප අද ලියන්නේ ඒ ගැන ය.
උත්සව අවස්ථාව වෙනුවෙන් පැවැත් වූ සංස්කෘතික සංදර්ශනය ආරම්භක විශේෂාංගය ජැක්සන් ඇන්තනී නම් විශිෂ්ට කලාකරුවාගේ නිර්මාණයකි. එය අති විශිෂ්ට නිර්මාණයක් නොවුණ ද එහි අපේ රටේ සම්ප්‍රදාය දේශීයත්වය පිළිබඳ යම් සංවේදිවීමක් දක්නට ලැබිණි. එහෙත් භාතිය සන්තුෂ් ඇතුලු පිරිස විසින් එහි අවසාන අංගය ලෙස ඉදිරිපත් කළ විකාරය කුමන හේතුවක් නිසා එහි එබුවා දැයි මට නොතේරෙයි. එය කිරි කලයට ගොම තැම්බක් දෑමක් බව මෙහි සිටියවුන්ට නොපෙණුනේ ඇයි?
මේ විකාරයෙන් ඒ ජාතික උත්සයේ තිබුණු පෞඪත්වය විනාශ වූ බව කිව යුතු නැත. සුද්දන්ගෙන් නිදහස් වී වසර 60ක් ගෙවුණු තැනදිත් තමුන්ගේ හීනමානය කෙළවර කරනට ජාතියක් ලෙස අප අසමත් වී සිටින බවය උත්සවය කෙලවර මුන් ලෝකයට ඔප්පු කළේ. වරක් නිදහස් උළෙලක දී චන්ද්‍රිකා ජනපතිනිය චාල්ස් කුමාරයාට ඇහෙන්නට ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කිරීමේ විහිළුට මේ අමන ක්‍රියාව දෙවෙනි වන්නේ කෙසේ ද? මට ඇති දුක නම් විදෙස් රටවල සමුළුවලට ගොස් සිංහලෙන් දෙමළෙන් කතා කර රටට ආදර්ශයක් දුන් නායකයා යටතේ ම මෙවන් තුප්පහි වැඩ සිදු වීම ය. ඇතැම් විට නාමල් පුතා මේ අවසාන අංගයෙන් සතුටු වන්නට ඇත. මට නම් ඉන් ලද හැකි සතුටක් නැත.
මේ කොඳු නැති අමනයින්ට බලන්නට 2008 චීන ඔලිම්පික් උළෙල වෙනුවෙන් ඔවුන් නිමැවු ගීතය මෙහි ආඳිමි. ඔවුන් සිය අභිමාණය ගෞරවය උරුමය ආරක්ෂා කරමින් ද එය ලොවට පෙන්වා අභිමාණයට පත් වෙමින් ද ලොවට කරන ආරාධනය අපට ආදර්ශයට ගත නො හැක්කේ ඇයි?
3 comments:
අම්මප.. ගූ මුට්ටියක් උනා නෙව අන්තිමට..
මම එදා වැඩ නිසා මට බලන්න බැරි උනා ඔක..
නොබැළු එකත් හොඳද මන්දා...
නාමල් මොකද සද්දයක් නැත්තේ?
Post a Comment