රංජන් රාමනායක හිරේ ගියේ අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ වරදටය. අවුද්දයි මාස 07කට පසු ජනාධිපති සමාව ලබන රංජන්ට නිදහස ලැබෙනවා.
එහෙත් ඒ කොන්දේසි සහිතව නිදහසක්. අධිකරණයට අපහාස වන ආකාරයට තමා සිදුකළ ප්‍රකාශ අසත්‍ය බවත් ඊට කොන්දේසි විරහිතව සමාව ඉල්ලා සිටින බවත් රංජන් ලිඛිතව තහවුරු කොට තියෙනවා. නැවත එවැනි වරදක් නොකරන බව ද එහි අවධාරණය කරනවා.
කෙසේ වුණත් ඔහුට ලැබී ඇත්තේ ව්‍යවස්ථාවේ 34(1) යටතේ කොන්දේසි සහිත සමාවක්. ඒ අනුව වසර 07ක් ප්‍රජා අයිතිය අහිමියි. මැතිවරණ සඳහා තරඟ කළ නොහැකියි.
රංජන්ට ව්‍යවස්ථාවේ 34(2) යටතේ පූර්ණ නිදහසක් හිමි නොවන්නේ ඔහු රාජ්‍යය නමැති මන්දිය දරා සිටින කුලුනු තුනෙන් එකක් වන අධිකරණය අභියෝගයට ලක් කළ නිසා විය යුතුයි.
.jpg)
රාජ්‍යය දරා සිටින අනෙක් කුලුනු දෙක වන විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය නියෝජනය කරන පිරිස මෙහිලා ඉතා ම වගකීම් සහගත ලෙස කටයුතු කර ඇති බව මගේ අදහසයි. රාජ්‍ය පැවැත්ම ආරක්ෂා වීමට ද තම කුලුනු මෙන්ම අධිකරණය නමැති කුලුන ද එක සේ වැදගත් බව එම පිරිස අවබෝධ කරගෙන කටයුතු කොට තිබෙනවා.
මෙහිලා මතු වන ගැටලුව පසුගිය සමයේ අධිකරණය නමැති කුලුන මෙම අවබෝධය ඇතිව කටයුතු කළේ ද යන්නයි. එමගින් ලබා දුන් තීන්දු සහ ආදර්ශ කෙතරම් වගකීම් සහගත ද යන්නයි. ඔවුන් තම වගකීම නිසි බරින් වටහා ගෙන අවබෝධ කරගෙන කටයුතු කළේ ද යන්නයි.
පොදු දේපළ විනාශ කළ කල්ලිවලට සිය ගණනින් අධිකරණයේ පෙනී සිටි නීතීඥයින් විනිසුරු තීන්දුවලට සංකේතාත්මකව අනියමින් තර්ජනය කරමින් හැසිරීම කෙතරම් යුක්ති සහගත ද?
රඹුක්කන පෙට්‍රල් බවුසරයක් පැහැරගෙන ගිනි තබා දැවැන්ත විනාශයක් කිරීමට උත්සාහ කළ අපරාධකාරයින්ට අත්පොලසන් දෙමින් ප්‍රචණ්ඩත්වය හිංසනය වීරත්වයට ඔසවා තැබූ එම පිරිස වගකීම් සහගත ලෙස හැසිරුණේ යැයි අපට කිවහැකිද?
අනතුරුව ජනතාවට නීතියට අතට ගෙන ම්ලේච්ඡ ගෝත්‍රිකයින් සේ ගෙවල් ගිනි තබමින් මිනී මරමින් රාජ්‍ය දේපළ වනසමින් ඒවා තම සන්තකයට ගනිමින් කටයුතු කරන්නට අවශ්‍ය මානසික උත්තේජනය දුන්නේ එමගින් නොවේද? එහි දී නීතීඥ සංගමය කටයුතු කළ ආකාරය නිවැරදිද?
රඹුක්කන විනාශය වළකා ගන්නට බලය පාවිච්චි කළ පොලිස් නිලධාරීන් සිරගත කර රටේ ආරක්ෂක අංශවලට ද මැර කල්ලිවලට ද ලබා දුන් පණිවිඩය කුමක් ද?
ජනාධිපති මැදුර, ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය, අගමැති කාර්යාලය අල්ලා ගත් ෆැසිස්ට්වාදීන් පාර්ලිමේන්තුව ද සිය ග්‍රහණයට ගත්තේ නම් විධායක සහ ව්‍යවස්ථාදායක කුලුනු කඩා වැටෙන රටක අධිකරණය පමණක් සුරක්ෂිතව පවතිනු ඇතැයි එම පිරිස සිතන්නේ ද?
අධිකරණය සහ එය නියෝජනය කරන පිරිස සමස්ත රාජ්‍යය සහ එහි පැවැත්ම ගැන මීට වඩා අවබෝධයෙන් කටයුතු කළ යුතුව තියෙනවා. රාජ්‍ය නමැති මන්දිරය දරා සිටින කුලුනු දෙකක් දුර්වල වන විට අධිකරණ කුලුනට පමණක් එහි ආරක්ෂාව තහවුරු කළ නොහැකියි. එවැනි රටක අධිකරණයට පැවැත්මක් නෑ.
අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂාව තහවුරු වෙන්න නම් විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය ආරක්ෂා විය යුතුයි. රාජ්‍යයක පැවැත්මට ඒ කුලුනු තුනම එක සේ වැදගත්. ෆැසිස්ට්වාදය රජයන රටක ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය සහ අධිකරණය යන සියල්ල ෆැසිස්ට්වාදය තමයි.
මේක අපි ගැඹුරින් සිතා බලා කටයුතු කළ යුතු වැදගත් කාරණයක්. සියල්ලට වඩා රාජ්‍යය උත්තරීතරයි. ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය සහ අධිකරණය කුලුනු තමන් ද ආරක්ෂා වෙමින් අනෙක් කුලුනු ද ආරක්ෂා කරමින් රාජ්‍යය ආරක්ෂා කළ යුතුයි. රාජ්‍ය නැති වුණ දවසට ඒ කුලුනු හිස් වචන විතරයි.
