සාමාන්‍ය පෙළ විභාග ප්‍රතිඵල නිකුත් වී තිබේ. A සමාර්ථ 9ක් ලබා ගත් පිරිස 9960කි. පළමු ස්ථාන හයක් ද දෙවන ස්ථාන ද නවයක් ද වාර්තා වී තිබේ. මේ සිසුන් සඳහා බොහෝ දෙනා සුබ පැතුව ද මට මේ පිරිස ගැන ඇත්තේ කනගාටුවක් සහ අනුකම්පාවකි. මේ අතරින් සාතිශය බහුතරයක් සිය ළමා කාලය මුළුමනින් ම අහිමි වූ විභාග සඳහා ද ඇති දැඩි කළ බෝයිලස් සිසුන්ය.
අද සිටම ජයග්‍රාහී සිසුන් මාධ්‍ය වෙත තමන් අතිරේඛ පන්ති නොගිය, පාසල් වැඩ ඒ අවස්ථාවේම කළ, සියලු බාහිර ක්‍රියාකාරකම් කළ, දවසෙම සෙල්ලම් කළ පිරිසක් යැයි බොරු කියනු ඇත. එහෙත් ඒ ඇත්ත නොවේ. ඇත්ත නම් මොවුන් බහුතරය බොහෝ දේ අහිමි කරගත් පිරිසක් බවය.
තරග විභාගයක් නොවන සාපෙළ විභාගය යම්තම් සමත් වන සිසුන් ඒ සම්මාන 9, 8, 7 ගත් අයට වඩා සිය ළමා කාලය සතුටින් නිදහසේ ගත කළ ළමුන්ය. එහෙයින් මම සිතන්නේ වඩා වාසනාවන්ත ඔවුන් බවය. එහෙයින් මම ඔවුන්ට සුබ පතමි.
ප්‍රථම ස්ථාන කිසිවක් කොළඹින් වාර්තා නොවීම කොළඹ නොවන අයගේ අමන්දානන්දයට හේතු වී ඇති බව පෙනේ. එහෙත් මේ වන විට සාපෙළ සම්මාන පහක් සමග සමත් වන ඕනෑම අයකුට විවිධ ආකාරයේ උපාධි ලබාගත හැකි පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ජාලයක් කොළඹ කේන්ද්‍රකරගෙන බිහි වී ඇති නිසාත් පිට රට ගොස් උපාධි ගන්නා නිසාත් කොළඹ දෙමාපියන් සිය දරුවන් මේ තරගයෙන් ඉවත් කරගෙන ඇතැයි සිතිය හැකිය.
අනෙක් අතට කොළඹ පහසුකම් ඇති නිසා උසස් පෙළ සඳහා සුපිරි පාසල්වලට යාමේ තරගයක් ද ඔවුන්ට නැත. කුමන හේතුව නිසා හෝ දහ දුකක් වන විභාග තරගයෙන් ඉවත් වීමට ලැබීම භාග්‍යයකි. එම දුකින් අපේ ගම්වල පොඩි එවුන් ද නිදහස ලබනු දැකීම මගේ බලාපොරොත්තුවයි.
ඒ සඳහා පවතින ලොකුම බාධාව උපාධිය ගත් සියලු දෙනාට ආණ්ඩුව විසින් රැකියා ලබා දිය යුතු යැයි පවතින අදහසයි. මෙය බොහෝ දෙනාගේ කෝපයට හේතු විය හැකි අදහසක් වුවත් යථාර්ථය එයයි. බොහෝ දෙනා අකමැත්තෙන් වුවත් මේ මාරාන්තික තරගයට යොමු කිරීමට එක් හේතුවක් එයයි. අනික යම් යම් රැකියා උසස් කොට සැලකීමයි. කය වෙහෙසා වැඩ කිරීම ලඝු කොට සැලකීමයි.
මේ යල්පැන ගිය අදහස් අපේ සමාජයෙන් තුරන් කළ හැකි නම් රටේම ළමුන්ට ළමා කාලය නැවත ලැබෙනු ඇත. විභාග තරගය නිමාවනු ඇත. දරුවන් තම තමන් කැමති ක්ෂේත්‍ර ඔස්සේ ඉහළට ඉගෙන ගනු ඇත. නවෝත්පාදන ඉහළ යනු ඇත. අද දරුවන් අතර විභාග නිසා බෝ වී ඇති ආත්මාර්ථකාමීත්වය, ඊර්ෂ්‍යාව, සාමූහික හැඟීම් නොමැති වීම ආදි ව්‍යාධි තුරන් වී රට දැය සමය මෙන්ම පොදු යහපත ගැන ද සිතන පරිසරයට ආදරය කරන සැබෑ මිනිස් පරම්පරාවක් රටට ලැබෙනු ඇත.
